บางทีเขาก็ไม่เห็นความจำเป็นของเธอที่จะต้องช่วย แต่เพราะเธอเป็นคนมีน้ำใจ เขาประจักษ์ข้อนี้ดี ตลอดระยะเวลาหลายวันที่ได้รู้จักกัน เธอไม่เคยนิ่งดูดาย ช่วยเหลือคนอื่นสม่ำเสมอๆ แม้ไม่ใช่หน้าที่ของตัวเองก็ตามที
ชายหนุ่มมองป้าพุดจีบกับรานีแล้วนึกขัดสายตา สองคนนั่นเป็นก้างชิ้นใหญ่ของเขาเหลือเกิน และแก้วกัลยาก็คอยแต่จะหลบหน้าหลบตา ไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้ แบบนี้มันน่าลงโทษนัก คนจ้องกับคนระวังมันแตกต่างกันลิบลับ เพราะเขารู้ดีว่าแก้วกัลยามักออกไปเก็บผักในสวน และเธอก็ไปคนเดียว อาจเพราะเขาหายหน้าหายตาไปเลย ทำให้เธอตายใจคิดว่าเขาเลิกสนใจเธออีก เขาเห็นมีหนุ่มๆ มาขอซื้อผักจากสวนคุณตาด้วย แต่เขาสกัดออกไปจนร่วงเป็นทิวแถว อยากมาซื้อผัก แต่สายตามองหาใครบางคน ไม่ต้องเดาให้ยาก็รู้ว่าเป็นผู้หญิงของเขา
“เก็บตำลึงอีกแล้ว” เสียงของใครบางคนที่เธออยากได้ยินแต่ไม่กล้าสู้หน้าเพราะรู้สึกอายดังขึ้นด้านหลัง หญิงสาว
