“ถอดออกนะครับ” รัชวินทร์ดึงกางเกงผ้าลายไทยสีส้มสลับเหลืองออกจากสะโพก เธอตะครุบมือเขาเอาไว้ แต่ไม่สำเร็จเมื่อเขามีแรงมากกว่า จุมพิตมหาเสน่ห์ของเขาทำให้เธออ่อนระทวย รู้ตัวอีกที กางเกงก็หลุดออกไปจากกายแล้ว เหลือเพียงกางเกงในสีขาวสะอาดตาที่ห่อหุ้มสะโพกเอาไว้
“พี่จินตนาการว่าตรงนี้ต้องหอม แต่กลับหอมเหลือเกิน” เขาแยกขาเธอออก ซุกจมูกเข้าไปดอมดมกลีบกายสาวผ่านแพนตี้ตัวน้อยสีสะอาดตา
“อื้อ... พี่ราร์ดขา... ไม่นะคะ” เธอผลักศีรษะของเขาออก เป็นจังหวะให้เขาดึงกางเกงในตัวน้อยออกทางปลายขาได้สำเร็จ แก้วกัลยาอายจนตัวแดงก่ำ เพราะชั้นเชิงที่เหนือกว่าทำให้เธอช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย แถมจิตใจยังโอนเอียงไปทางเขาอย่างเห็นได้ชัด ทำให้รัชวินทร์รู้จุดอ่อนของเธอในข้อนี้ดี
“กลิ่นสาวที่หอมจรุงจิต” เขาสูดดมกางเกงในตัวน้อยขาวสะอาดกลิ่นหอมกรุ่น เธอเผลอกลืนน้ำลายลงสู่ลำคอที่แห้งผาก ไม่คิดว่าการกระทำเล็กๆ น้อยๆ ของเขาจะทำ
