“แค่กอดครับ ได้นอนมองหน้ากันแบบนี้แล้วรู้สึกดี พี่อยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้ ไม่อยากออกไปจากห้องเลย” เขาลูบแก้มเธอด้วยหลังมือ กอดหอมอย่างหลงใหล แก้วกัลยาเหมือนต้องมนตร์สะกด เธอยอมให้เขาสัมผัสร่างกายอย่างง่ายดาย
“พี่ราร์ดอย่าค่ะ” เธอสะดุ้งเมื่อเขาลากมือไปสัมผัสกับทรวงอกอวบอิ่ม เธอตะครุบมือของเขาเอาไว้ แต่กลายเป็นกดบนหลังมือของเขาให้ทาบทับกับทรวงอกอวบอิ่มของเธอเข้าไปอีก
“แก้วรู้ตัวไหมว่าเป็นผู้หญิงที่น่าปรารถนาเหลือเกิน พี่อดใจไม่ไหวแล้วนะ”
“พี่ราร์ดสัญญาแล้ว ไม่นะคะ อย่ารังแกแก้ว” เธอส่ายหน้าไปมา ทำท่าจะร้องไห้
“คนดี พี่จะออกไปจากห้องเดี๋ยวนี้ครับ” รัชวินทร์จูบซับน้ำตาให้สาวน้อย เขาอาจจะดูตะกละตะกลามอยากจะปล้ำเธอเหมือนพวกหื่นกามจริงๆ เธอเลยหวาดกลัว
“ฝันดีนะครับ พี่ต้องไปแล้ว อย่าลืมฝันถึงพี่ด้วยนะ” รัชวินทร์หักดิบตัวเอง เพราะขืนอยู่ต่อ คงไม่ใช่แค่กอดอย่าที่บอกเอาไว้คราแรก
แก้วกัลยายังนอ
