ที่ตรงกลางมีโต๊ะเตี้ยๆ ตั้งอยู่สำหรับไว้วางอุปกรณ์ต่างๆ เขาจึงเดินไปนั่งใกล้ๆ ก่อนจะวางตะกร้าดอกไม้ลงตรงนั้น
“ห้ามหนีพี่นะครับ ถ้าหนีพี่จะจูบให้ปากช้ำ” เมื่อเห็นเธอทำท่าเขยิบหนี ทิ้งระยะห่างอย่างหวงเนื้อหวงตัว เขาจึงแกล้งข่มขู่อย่างเอ็นดู แก้วกัลยาก้มหน้างุดได้แต่นั่งตัวแข็งไม่กล้าขยับ กลัวจะโดนเขาจูบเอาจริงๆ
“ยังไม่ตอบพี่เลยนะครับ ว่าร้อยมาลัยยากหรือเปล่า”
“ไม่ยากค่ะ คุณยายสอนมาตั้งแต่เด็กค่ะ” เธอก้มหน้าตอบเสียงอ่อนหวานตามนิสัยขี้อาย
“สอนพี่บ้างสิครับ พี่ไม่รู้จักมาลัยเลย” เขาเขยิบเข้ามาใกล้ กระซิบที่ข้างหูเล็กๆ น่ารัก แก้วกัลยาเบี่ยงหน้าหนี จะลุกหรือเขยิบไปอีกก็กลัวโดนคนชอบแกล้งจูบเอาจริงๆ แต่นั่งใกล้ก็ยิ่งสะท้านจนหัวใจสั่นไหวแทบจะหลุดออกมานอกอก
“พี่ราร์ดอยากร้อยมาลัยจริงๆ เหรอคะ” พยายามปรับน้ำเสียงและอาการสั่นของตัวเองให้นิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ใช่ครับ แล้วก็อยากได้มาลัยของน้องแ
