“ร้องไห้ทำไม” เขาถามอย่างหงุดหงิด อยากแกล้งเธอแล้วให้เธอดิ้นสู้ หน้าแดง เขินอาย ต่อปากต่อคำแต่ตัวสั่นไม่กล้าสู้ ไม่ใช่ให้ร้องไห้สะอึกสะอื้นแบบนี้
“ใจร้าย”
“อ้าว... ฉันใจร้ายตรงไหน จะอาบน้ำให้” เขาเปิดน้ำฝักบัวรดทั้งเธอและเขา คนไม่อยากให้ถูกอาบน้ำให้ยืนนิ่งเม้มปากแน่นใต้สายน้ำ
“ยายตุ๊กตาหุ่นจื้อกง หันหน้ามาจะฟองสบู่ให้” เขาพูดอย่างขบขันเมื่อเห็นแก้มป่องๆ ของเธอ แต่คนไม่นึกสนุกด้วย คิดว่าตัวเองเหมือนเธอเหมือนตุ๊กตาให้เขาจับเล่น ยังก้มหน้าสะอื้น
“หันหน้ามาสิ จะถูสบู่ให้ เดี๋ยวต้องรีบไปทำงานนะ ไม่เอาไหนแบบนี้ ไม่กลัวพ่อแม่เสียใจหรือไง” เสียงเขานุ่มขึ้นสร้างความประหลาดใจให้เธอ เสียงกระซิบอยู่ข้างหูและลมหายใจร้อนๆ ทำให้เธอตัวสั่น
ในระหว่างที่เขายังเปิดน้ำที่ฝักบัว คนที่ยืนแข็งคราแรกถูกจับให้หมุนมาหา ชัชวินทร์ค่อยๆ แตะริมฝีปากกับปากจิ้มลิ้มของเธอเบาๆ เขาดุนดันขบกัด ก่อนจะสอดแทร
