“คุณแม่น่ะ เดี๋ยวนี้เล่นมุก พูดวกไปวนมานะคะ” การะเกดค้อนให้มารดา มองตามรัชวินทร์ที่ช่วยภรรยาเก็บดอกไม้ต้อยๆ ก็นึกเอ็นดู
“ฉันบอกว่าอย่าคุยกับคุณแม่นาน” ชัชวินทร์หย่อนโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงของตัวเอง เมื่อดึงมาจากยายเด็กหน้าจืดได้สำเร็จ
“ทำไมคะ คุณชาร์ลกลัวมะปรางฟ้องคุณป้าเหรอคะ” เธอหน้างอ อยากคุยกับการะเกดและคุณยายให้หายคิดถึง เขาก็ขัดขวางทุกที
“เปล่าหรอก” เขารู้ว่าเธอไม่ได้ฟ้องอะไร แต่เขามีเหตุผลอื่นที่ไม่ให้เธอคุยโทรศัพท์นาน
“พรุ่งนี้ไปทำงาน ฉันจะให้เธอเปลี่ยนตำแหน่ง”
“คุณชาร์ลไม่ให้มะปรางทำความสะอาดแล้วเหรอคะ” เธอมองอย่างสงสัย
“ทำไม ติดใจทำความสะอาด ขัดห้องน้ำ หรือว่าติดใจไอ้ยามนั่น” เขาแดกดัน
“มะปรางเปล่า”
“เปล่าก็ดีแล้ว” เขากอดอกก่อนใช้นิ้วสั่งงาน คนได้พักคุยโทรศัพท์แค่แป๊บเดียวถอนใจเฮือก ก่อนจะไปทำตามที่เขาบอก เพราะไม่อยากขัดใจ ตกเย็นก็คลานขึ้นเตียงตามไปนวดเขา วันน
