“ไม่ต้องกลัวหรอกนะ ฉันก็เหมือนผู้ชายคนอื่นๆ นั่นแหละ แต่ที่แล้วๆ มาอาจจะอ่อนหวานกับเธอมากไป เธอคงชอบซากดิสก์เลยมีรอยปากไอ้เดรกเต็มไปหมดทั้งร่างแบบนี้”
“กรี๊ด! ปล่อยนะ คนบ้า คนนิสัยไม่ดี” แก้วกัลยาดิ้นหนีจนตกเตียง “โอ๊ย!”
“ชอบบนพื้นก็ไม่บอก พี่จะจัดให้หนักๆ เลย”
“แก้วปวดท้อง ปวดท้อง พี่ราร์ด แก้วปะ... ปวด”
“อย่ามาสำออยไปหน่อยเลย อยากเรียกร้องความสนใจ ให้ฉันปล่อยเธอไปเหรอ ไม่มีทางเสียหรอก” รัชวินทร์กระชากเรียวขาของเธอออก ก่อนจะกระแทกกายเข้าหา เสียงกรีดร้องโหยหวนของเธอทำให้คนทั้งบ้านทำอะไรไม่ถูก
“ปล่อยแก้วไปเถอะ ถ้าอยากให้แก้วออกไปจากชีวิตพี่ราร์ดนัก แก้วจะไป จะไม่มาให้เห็นหน้าอีก โอ๊ย! ฮือๆๆๆ” เธอร้องไห้ระงม เจ็บปวดช่องทางรักที่เข้ากระแทกกระทั้นเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง เสียดเสียวไปทั่วท้องน้อย
“ไอ้มอร์แกนไอ้เดวิด ถ้ามึงไม่ปล่อยกูเดี๋ยวนี้ กูระเบิดสมองมึงแน่” เดรกสบถเสียงกร้าว มองด้วยสายตาเด
