บทที่ 3 อากาศมันหนาวขยับใกล้ ๆ 1/2
1089 คำ
แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นเพียงหลังไหว ๆ ของเขามุ่งตรงไปด้านที่เป็นที่พักเสียแล้ว
“เดี๋ยวสิ...รอฉันด้วยคุณ”
เสียงโหวกเหวกที่ดังตามมาด้านหลังพาลให้อาจารย์หมออย่างมาวินเครียดขรึมลง
‘แทนตัวซะห่างเหิน’
เขาชอบให้เธอเรียกพี่วินเหมือนแต่ก่อนมากกว่า
ร่างเล็กวิ่งเหยาะ ๆ มาจนตามทันคุณหมอหน้าโหด ที่ไม่รู้จะรีบไปตามควายที่ไหน จ้ำเอาจ้ำเอาจนเธอวิ่งเสียเหนื่อย
แต่เมื่อเดินตามมาทัน ก็พบกับใบหน้าหงิกเหมือนฝอยขัดหม้อ ที่ไม่รู้จงเกลียดจงชังอะไรเธอนักหนา เวลามองหน้าจะยิ้มสักนิดก็ไม่มี
“เอาเตียงมาชิดกันด้านนี้ ส่วนของเอาไว้ตรงนี้ ฉันชอบความเป็นระเบียบ”
“แยกกันก็ได้นี่เป็นเตียงสนาม” เธองงกับตรรกะของเขา ก็มันจัดอยู่คนละมุมแล้วจะให้ชิดทำเพื่อ?
“ฉันตัดสินใจแล้ว”
“คุณไม่พอใจอะไรฉันหรือเปล่า หรือว่าสองคนนั้นเลือกนอนด้วยกัน แล้วคุณต้องนอนกับฉันเลยหน้าบูดเป็นตูดลิงอย่างนี้”
เมริษาไม่ชอบที่ต้องทนอึดอัด หากเขาไม่พอใจเธอไปขอแชร์กับทีมแพทย์ต่างชาติก็ได้ ไม่เห็นต้องมาทนนอนเหม็นขี้หน้ากัน
“เปล่าสักหน่อย” มาวินทำตีมึน เขาเก็บอาการไม่เก่งขนาดนั้นเลย เมื่อก่อนเธอยังว่าเขาอ่านไม่ค่อยออกนี่นา
“แล้วเป็นอะไร”
“เปล่า”
“งั้นก็อย่าให้เห็นว่าทำหน้าอย่างนี้อีก” เธอว่าจบก็เปิดกระเป๋าหยิบอุปกรณ์ออกเตรียมตัวอาบน้ำ เพราะที่นี่น้ำมีจำกัดและต้องประหยัด ควรจะอาบไว้ก่อนเพื่อกันดวงซวยน้ำไม่มีตอนดึก
เขามองดูเธอจัดของแล้วก็ถอนหายใจเมื่อเห็นเธอขนอุปกรณ์เตรียมไปอาบน้ำ
“ห้องน้ำรวมรู้ใช่ไหม” เขารู้ว่าพื้นที่เกิดภัยพิบัติล้วนไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกนัก แต่ก็มีทั้งผู้หญิงผู้ชายใช้รวมกัน
“ค่ะ ไปแอบดูมาแล้ว” เธอว่าพลางจัดอุปกรณ์ต่อไป
“พี่จะไปด้วย”
คำพูดเขาทำให้เธอหลังตรงสมองประมวลผล คิดตามคำพูดของเขาอีกครั้ง ‘พี่’ งั้นเหรอ ทำไมต้องเรียกพี่ในเมื่อ...
เขาเห็นเธอชะงักค้างกลางอากาศไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปอีก
“ยังไม่รีบอีก เดี๋ยวก็มืดพอดี” เขาว่าพร้อมกับแทรกตัวมานั่งใกล้ ๆ ค้นอุปกรณ์ของตัวเองแล้วหยิบออกไปรอเธอที่หน้าเต็นท์
เมื่อโดนเร่งเธอก็ต้องรีบสินะ เธอค้นเอาผ้าขนหนูชุดที่เปลี่ยนเตรียมนอน แล้วก็ใส่กระเป๋าผ้าเดินตามเขาไป เขาเดินตามเธอไปแต่ระยะห่างจากร่างของเธอมันเพียงแค่ปลายจมูก จนทำให้ลมหายใจรดต้นคอ รู้สึกขนลุกและเสียวสันหลังวาบอยู่ในที
“ไม่ต้องชิดขนาดนั้นก็ได้ค่ะ”
“เสียวเหรอ!” ถามด้วยรอยยิ้มขัน
“อึดอัด” เธอว่างพลางสะบัดหน้ากลับมา
“อากาศเย็นอาบไหวเหรอ” ที่นี่กลางวัน 14 องศาก็จริงแต่ยิ่งดึกอุณหภูมิยิ่งลดลง
“ชิน ต้องอาบน้ำ อีกอย่างนั่งมาทั้งวันเหนียวตัว” เป็นคนไทยที่ติดการอาบน้ำแม้ว่าอุณหภูมิจะเท่าไหร่ก็ตาม มาอยู่ต่างประเทศเธอก็ต้องอาบน้ำประจำ
ชายหนุ่มไปอาบน้ำตรงบริเวณถังส่วนกลางที่ตักอาบ แล้วก็มองห้องน้ำที่เป็นห้องน้ำชั่วคราว มีสังกะสีปิดแค่ส่วนกลางตัวเห็นตั้งแต่ปลายเท้าถึงเข่า กับเห็นตั้งแต่คอขึ้นไปด้านบน
‘ขาว!’ มาวินคิดเตลิดไปไกล ขณะที่ตักน้ำอาบจิตใจร้อนรุ่มไปหมดเมื่อเห็นอดีตเมียตัวเอง ย้อนคิดถึงวันเก่า ๆ ที่อยู่ด้วยกัน
“พี่วินเมย์อาบน้ำก่อนนะไม่นานหรอก”
“อื้ม”
แล้วเมื่อเขาเดินผ่านห้องน้ำ ที่เป็นกระจกขุ่นท่อนกลาง แล้วแบบใสทั้งด้านบนและล่าง เขาแทบสำลักน้ำลายตัวเองทันที
เงาที่สะท้อนออกมา นั้นทำให้เขารู้สึกวาบหวิว แม้จะตั้งใจว่า หากยังไม่รักเธอเต็มหัวใจจะไม่ยอมมีอะไรด้วย
แต่...เขาก็ทำไม่ได้ แล้วคืนนั้น...ก็เป็นคืนแรกที่เราเข้าหอหลังจากแต่งงานกันมาได้เกือบสองอาทิตย์
คืนแต่งงานเขามีเคสด่วนผ่าตัด แล้วคืนต่อ ๆ มาก็เช่นเดียวกัน ทำให้ความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาไม่ค่อยคืบหน้า บวกกับช่วงที่ทำวิจัยรวมทั้งเรียนต่อจนแทบไม่มีเวลาให้กับเธอเลย
คิดได้ตอนนี้เขาก็รู้สึกเสียใจไม่น้อย
ร่างเล็กที่เปลี่ยนชุดออกจากห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว ออกมาก็ยังเห็นเขาท้าลมหนาว ยืนด้วยกางเกงขาสั้นเพียงตัวเดียว
เธอหันมองเสร็จก็ต้องเมินหน้าหนี แค่เพ่งมองเขาเพียงชั่วอึดใจก็ทำให้เธอก็ใจเต้น เมื่อกล้ามเนื้อส่วนหน้าท้องเป็นลอนสวย ลงไปถึงส่วนวีเชฟแล้วหายลงไปในกางเกง พาให้ใบหน้าเริ่มแดงก่ำ ส่วนที่ยื่นออกมานั้นมองดูแล้วเห็นความตุงอย่างเด่นชัด จนเธออดจินตนาการไม่ได้เลยทีเดียว
สาบานว่าไม่ได้ตั้งใจมอง!
‘ไหนบอกงานยุ่ง แต่ร่างกายยังแข็งแรงขนาดนี้!’
เธอเชื่อเลยว่าเขาบริหารเวลาได้เก่งทุกอย่าง ยกเว้นการใช้เวลาอยู่กับเธอ คิดได้ถึงตรงนี้แววตาที่เป็นประกายตื่นเต้นเมื่อครู่กลับมาหม่นเศร้าอีกครั้ง
‘ผมแค่อยากอยู่เงียบ ๆ คนเดียว’
เธอจำทุกคำพูด และการกระทำของเขาได้ดี เขายิ้มกับเธอน้อยมาก และโฟกัสให้กับการเรียนต่อและงานในโรงพยาบาล จนเธอเหมือนส่วนเกินในชีวิต
พอคิดได้ดังนั้นเธอก็สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ เรียกสติก่อนจะปลุกเขาให้ตื่นจากภวังค์
“มัวแต่เหม่อคิดถึงสาว ฉันกลับแล้วนะ” เธอว่าพร้อมกับยกเท้าก้าวออกไป แต่เพียงได้ก้าวเดียวก็ต้องหยุด
“หึงเหรอ?”
“ฝันแล้วมั้ง”เธอประชดออกไป มีสิทธิ์อะไรไปหึงอดีตสามีอย่างเขากัน เธอไม่มีสิทธิ์เป็นเจ้าของหัวใจของเขาด้วยซ้ำ แต่หัวใจเธอนี่สิไม่รักดี รักเขาจนเต็มใจไม่เผื่อให้เสียใจเลย
“อยากฝันด้วยกันไหมล่ะ” เขาเก็บเครื่องอาบน้ำแล้วก็เอาผ้าขนหนูห่มตัว ตั้งใจจะมาเปลี่ยนที่เต็นท์
- ผู้เขียน
