เธอไม่ได้ขัดขืนแต่ไม่ได้ลืมตามองเขา เบื่อที่เขาเข้ามาทำดีด้วย เหมือนรู้สึกผิดที่เมื่อก่อนทำไม่ดีไว้ แต่ทว่ากลับไม่มีใจให้
เกลียดความรู้สึกที่โกรธเขาแต่ยอมเขาทุกที แล้วก็หลับไปด้วยความเพลีย หวังว่าตื่นขึ้นมาจะไม่ได้พบหน้าเขาแล้ว
มาวินที่ลงไปเอาโน้ตบุ๊กในรถของเขาแล้วก็กลับขึ้นมานั่งทำงานอยู่ที่โซฟารับแขกจนเย็น เขาเข้าไปเปิดตู้เย็นแล้วมีอาหารสดอยู่บ้างจึงทำข้าวต้มง่าย ๆ แล้วก็อุ่นสบายท้องดีเตรียมไว้ให้เธอ
จนเวลาล่วงเลยมาหนึ่งทุ่ม คนที่นอนหลับสนิทก็ยังไม่ยอมตื่น เขาจึงต้องเข้าไปปลุก
“คุณมืดแล้วตื่นมากินข้าว”
“อื้อ...!” เสียงอ้อแอ้ขณะที่โดนรบกวนเวลาหลับดังขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์
“คุณยังไม่กลับอีกเหรอ”
“กินข้าวแล้วผมจะกลับ”
“ไม่เอาไม่อยากกิน”
“ถ้างั้นผมจะนอนที่นี่”
ความง่วงงุนหายไปปลิดทิ้ง เมื่อเขาบอกจะค้าง ร่างที่ปวดร้าวไปทั้งตัว พยายามลุกขึ้น
“ค้างไม่ได้”
“ทำไม” เขาขมวดคิ้วอย่า
