“อยากให้แฟนทานของอร่อย” พูดแล้วก็ยิ้มเต็มใบหน้า หลอกให้กินจนอิ่มก่อนเถอะเดี๋ยวเขาจะได้กินบ้าง
เมริษาไม่อยากอยู่กับเขาสองต่อสองแล้ว ดวงตาที่เขามองกับคำพูดหวานจนเลี่ยนมันทำให้เธอตายได้เลย
‘อ่อยเก่งมาก’
“ฉันอิ่มแล้วกลับก่อนนะ” เธอมองเขาเลิกลั่ก เพราะเขาไม่ได้กินมันอีก แต่เอาแต่จ้องเธอจนไม่กล้าขยับมือคีบเส้นขึ้นมา
ชายหนุ่มลุกขึ้นเหมือนจะไปส่งเธอแต่ทว่าเขากลับดึงร่างเธอขึ้นมารวบไว้
“อย่าเพิ่งรีบสิ...เรายังเดทกันไม่เสร็จเลย” มาวินโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ชิด ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดแก้มของเธอทำเอาร่างเล็กรู้สึกวูบไหวแปลก ๆ
เมื่อเธอกำลังจะสลัดมือออกจากการเกาะกุม เขาก็รั้งเธอให้แนบชิดยิ่งขึ้น
“คืนนี้ขอเดทให้เสร็จนะ อยากเป็นแฟนแบบเต็มกายและเต็มใจ”
“เดี๋ยวสิคะ...อาจารย์...มันไม่ได้นะ...”
“เมย์ก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบให้เรียกห่างเหิน”
“แต่เราไม่ได้...”
“ปฏิเสธได้ไหมว่าไม่รักพี่”
“เอ่อ...พี่วิน...”
