ร่างเล็กของเมริษาหลับในอ้อมกอดของเขาอย่างแสนสุขอีกครั้ง ลมหายใจที่สม่ำเสมอของเธอสร้างความหวังและกำลังใจให้กับตัวเขาเองอย่างประหลาด
เธอคือคนที่ทำให้เขาอยากมีชีวิตในทุก ๆ วันเพื่อกลับมาพบกับความสดใสนี้ เขาฉวยเอาโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาถ่ายรูปของเธอเก็บไว้ แล้วตั้งเป็นภาพพักหน้าจอ
ความอ่อนเพลียทำให้เขาหลับไปอีกครั้งหลังจากที่นอนพักมาเมื่อช่วงหัวค่ำ
เมริษาตื่นแต่เช้าทำข้าวต้มให้คนที่ยังไม่ตื่น ความสุขที่ได้ทำอาหารให้คนที่รักเป็นแบบนี้สินะ เมื่อเธอจัดการงานครัวเสร็จแล้วก็ไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน ขณะที่กำลังแต่งตัวคนที่ตื่นสายก็เดินเข้ามาสวมกอด
“จะไปทำงานแล้วเหรอครับ”
“ค่ะ...ตื่นแล้วอย่าลืมทานข้าวและทานยาด้วยนะคะ” เธอใช้เสียงสองสามสี่เวลาคุยกับเขา ไม่รู้ทำไมเหมือนกันแต่คนฟังแล้วกลับอยากดึงเธอมาฟัดให้สมใจเสียจริง
“ไม่อยากให้ไปเลย”
“ไม่ได้ค่ะ คนไข้รอค่ะ ตอนนี้คุณหมออันดับหนึ่งของโรงพย
