เมริษาในชุดผ้ากันเปื้อนหันมองไปยังต้นเสียง ตอนนี้ทำไมรู้สึกดีจัง ตอนเป็นสามีภรรยากลับมาเขาเหมือนซากศพเดินได้ แต่ตอนนี้หย่ากันแล้วเขากลับมีชีวิตชีวาจนเธอรู้สึกว่าชีวิตแบบนี้หรือเปล่าที่เขาชอบ
‘ขีวิตที่ไม่มีเธอ’
“ไปอาบน้ำก่อนค่ะ แล้วค่อยมาทานข้าว” เธอว่าพลางขณะตักต้มจืดใส่ถ้วย แต่คนที่เพิ่งถึงกลับมาวอแวที่หน้าเตาตอนเธอทำอาหาร
ใบหน้าคมคายก้มลงด้านข้างแก้มของเธอ ทำทีสูดกลิ่นอาหารใกล้ ๆ แก้มใสของเมริษา หญิงสาวร้อนผะผ่าวไปทั้งหน้าจนรู้สึกว่าวันนี้มันร้อนไปหมด
‘ก้มชิดขนาดนี้ หอมเลยไหม’ เธอได้แค่คิดในใจไม่กล้าเอ่ยออกมากลัวเขาทำจริง
“คุณถอยไปสิ”
เธอทำหน้าบึ้งกลบเกลื่อนความหวั่นไหวในใจ แล้วยกถ้วยต้มจืดไปวางที่โต๊ะรอเขามาทาน
ชายหนุ่มรีบเข้าไปอาบน้ำแล้วออกมากินข้าวด้วยความไวแสง แต่เมื่อกลับมาเห็นแต่กับข้าวแล้วคนหายไปไหน
“เมย์ เมย์ เมย์” เขาเดินไปเรียกในห้องน้ำก็แล้ว เดินหาทั่วห้องแล้วก็ไ
