‘รักฉันเหรอ? อย่าลืมสิว่ากฎของการเป็นของเล่น คือห้ามมีความรู้สึกกับเจ้าของ…’
‘นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอไม่ต้องมาทำหน้าที่นั้นอีกแล้ว’
‘ฉันเคยบอกแล้วไง ถ้าทำตามกฎไม่ได้ ฉันก็จะไม่เก็บเธอไว้ใกล้ตัว’
ลิตาเดินอยู่บนทางเท้าท่ามกลางสายฝนที่กำลังเทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก น้ำตามากมายถูกกลบไว้ด้วยสายฝน ทุกถ้อยคำที่คิมหันต์พูดออกมายังคงดังก้องอยู่ในหัวจนถึงตอนนี้
หึ… น่าสมเพชตัวเองเหมือนกัน บอกเขาไว้ดิบดีว่าจะ ‘ไม่เสียใจ’ หากโดนเขาปฏิเสธ แต่พอโดนเขาปฏิเสธจริงๆ กลับทำไม่ได้อย่างที่พูด
“ฮึก…” เธอเดินต่อไปไม่ไหวแล้ว ตอนนี้สภาพเปียกเหมือนลูกหมาตกน้ำเพราะเดินตากฝนมาได้สักพักแล้ว ขาทั้งสองอ่อนแรง ไม่รู้ว่าเหนื่อยที่เดินมาไกล หรือเพราะเจ็บจนไม่มีแรงเดินต่อ
ลิตานั่งยองๆ ลงนั่งบนทางเท้าโดยไม่สนใจฝนที่กำลังตกลงมาอย่างหนัก ใบหน้าสวยหวานซุกลงเข่าทั้งสองและร้องไห้จนตัวสั่นโยน
แต่ทว่า…
ทั้งที่ฝนกำลังต
