เฮือกก! ลิตาสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ใบหน้าสวยหวานเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา คืนนี้เธอไม่ได้ฝันถึงเหตุการณ์เลวร้ายในวัยเด็ก หากแต่ฝันถึง…คิมหันต์
น่าแปลก ทั้งที่ไม่เคยฝันถึงเขามาก่อน ทำไมคืนนี้ถึงมีเขาอยู่ในฝันได้ เธอเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟตรงโต๊ะเล็กข้างเตียงนอน ก่อนจะลุกขึ้นนั่งเช็ดน้ำตัวเองออกลวกๆ
“ทำไมจู่ๆ ฝันถึงเขานะ…” เธอฝันว่าคิมหันต์กำลังจะจากเธอไป พยายามเรียกและวิ่งเข้าไปหาเขา แต่ยิ่งเข้าใกล้เขามากเท่าไร ร่างของเขายิ่งค่อยๆ จางหายไปกับกลุ่มหมอก ในความฝันเขาไม่หันกลับมามองเธอด้วยซ้ำ เธอร้องไห้ปานจะขาดใจราวกับจะเสียเขาไป จากนั้นเธอก็สะดุ้งตื่นขึ้น
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อดูเวลา แต่ปรากฏว่ากลับเห็นสายเรียกเข้าเป็นสิบๆ สายจากเบอร์แปลกหน้าไม่คุ้น แถมยังเป็นเบอร์เดิมอีกด้วย
“เบอร์ใคร” เธอชั่งใจว่าควรโทรกลับดีไหม โทรมาหลายสายขนาดนี้คงไม่บังเอิญหรอก คิดได้แบบนั้นจึงตัดสินใจโทรกลับไปเบอร์นั้
