หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
วันและเวลาต่างเดินไปข้างหน้า หากแต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังคงเหมือนเดิม นั่นก็คือ การรอคอย
ลิตานั่งเฝ้าคิมหันต์ไม่ห่างไปไหน รอคอยทุกวินาทีที่จะเห็นเขาฟื้นขึ้นมาและเห็นตัวเองเป็นคนแรก มือเรียวเล็กกุมมืออีกคนเอาไว้ไม่แน่นมากราวกับกลัวว่าเขาจะเจ็บ ใบหน้าสวยหวานตอนนี้ค่อนข้างอิดโรยเพราะพักผ่อนน้อย แถมยังไม่ค่อยทานอะไรอีกด้วย
ตอนนี้เธอไม่ได้โฟกัสที่ตัวเอง เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันมารวมอยู่กับคิมหันต์คนเดียว เฝ้ารอทุกวัน ทุกวินาทีว่าเมื่อไหร่เขาจะฟื้น ผ่านมาแล้วหนึ่งอาทิตย์เต็มกับการรอคอยอย่างมีความหวัง แม้บางครั้งจะแอบท้อ แต่ก็ไม่เคยหยุดรอ
“รีบฟื้นขึ้นมาสิคะ ลิตารออยู่นะ…” น้ำเสียงสั่นเครือเอื้อนออกมาเบาๆ เขาหลับฝันดีมากถึงจนลืมตื่นขึ้นมาพูดคุยกับเธอเลยหรือไง อยากรู้เหมือนกันว่าในความฝันมีเธอบ้างไหม แต่ในความฝันของเธอ…
มีเขาอยู่ทุกครั้ง
“รู้ไหมว่าเฮียคิมน่ะใจร้ายมากเลย ที่ไม่ย
