“จะรีบไปไหนยัยลิตา” ดิวเอ่ยถามเพื่อนสาวคนสนิท หลังจากอาจารย์ปล่อยก่อนเวลาเลิกเรียนจริงประมาณหนึ่งชั่วโมงเพราะมีธุระต้องไปทำต่อ ลิตาก็รีบเก็บของเข้ากระเป๋าทันที
“ไม่น่าถามนะดิว ก็คงรีบไปหาพี่คิมหันต์เหมือนเดิมนั่นแหละ” เลิฟตอบแทน ช่วงนี้ลิตารีบกลับเพราะจะไปหาคิมหันต์ที่โรงพยาบาล บางวันไม่มาเรียนก็มี ส่วนวันหยุดนี่ไม่ต้องพูดถึง หายเงียบเข้ากลีบเมฆ ติดต่อก็ไม่ได้
“อิจฉาคนมีความรักจริงๆ” น้ำขิงแซวเพื่อน
“ใครบอกว่าฉันมีความรัก ตอนนี้ยัง”
“หราา แต่เท่าที่พวกฉันเห็น ทุกวันนี้แกดูเหมือนคนกำลังอินเลิฟอยู่เลยนะ”
“โชคดีจริงๆ เลยนะที่ได้พี่คิมหันต์เป็นแฟน”
“ยังไม่ใช่แฟน” เธอรีบแก้ต่างทันที
“ยังไม่ใช่แฟน ก็เหมือนแฟนนั่นแหละ”
“ไม่คุยกับพวกแกแล้ว ฉันไปก่อนนะ บายๆ” เธอโบกมือลาเพื่อนสนิทในกลุ่ม ก่อนจะรีบเดินออกมาจากห้องเรียนด้วยความเร่งรีบ ระหว่างทางกำลังเดิน มือพลางส่งข้อความหาคิมหันต์บอกว่ากำลั
