วันต่อมา_
"พ่อสุภาพบุรุษ" ยามร่างบอบบางตื่นนอนช่วงสาย พบตัวเธอคนเดียวบนเตียงนุ่ม ที่มีแต่กลิ่นน้ำหอมชายเสมือนกลิ่นตัวเจ้าของห้อง
เธอพอจำได้ว่าก่อนนอนเมื่อคืน เขาจัดยาให้รับประทานชนิดที่ว่าหลับสนิทไม่รู้สึกตัวเลย แต่หมอตรีก็ไม่ได้ล่วงเกินอะไร แถมยังขนหมอนและผ้าห่มออกไปนอนข้างนอก
เธอค่อยๆ เดินย่องฝีเท้าเบา ลอบสำรวจรอบพื้นที่อยู่รอบด้าน พบว่าเขายังอยู่ในชุดนอนกำลังยืนตรงระเบียง ง่วนกับการตากผ้าตรงนั้น
"นายแน่ใจนะว่าหมอจริงๆ" เสียงใสเอ่ยแซว เธอยังเห็นเสื้อผ้าเมื่อวานอยู่ในตะกร้านั้นด้วย
"ทำไมครับ?" เขาไม่แม้แต่จะหันมองคนเพิ่งตื่นนอน
"ทำได้ทุกอย่าง ทั้งเรื่องในครัวแถมงานบ้านอีก"
"ผมชินล่ะ"
"นายไม่มีแฟนเหรอ? ครอบครัวนายล่ะ"
"ไม่มี ส่วนเรื่องครอบครัว...ผมไม่ควรบอกคุณนะครับ" เขาส่งยื่นตะกร้าผ้าเปียกให้ร่างบอบบาง ขืนทำให้เธอทุกอย่างอีกฝ่ายจะทำอะไรไม่เป็นเลย เพราะเขาต้องไปเข้าเวร แน
