ได้กอดสักทีคงหายเหนื่อย

1960 คำ

{เฟิร์สคลาสTalk} และไม่นานประตูห้องทำงานผมก็ถูกเปิดโดยวันวาที่มาพร้อมกับน้ำส้มคั้นในมือก่อนจะมาวางบนโต๊ะแล้วเธอก็เดินมาถอดเสื้อสูทให้ผมต่อด้วยคลายเนกไท "หายงอนแล้วหรอ" ผมถามเธอที่กำลังคลายเนกไท "..." แต่ก็ไม่มีการตอบกลับอะไรเลย "วันวา" "อ๊ะ" ผมดึงเธอมานั่งตักจนกระโปรงทรงเอของเธอเลิกขึ้นเห็นซับใน "คุณปล่อยเลยนะ" "ไม่ปล่อย นึกว่าจะไม่มาทำให้ซะแล้ว" "ปล่อยได้แล้ว ฉันทำเสร็จแล้ว" "ขอโทษ" ผมจ้องหน้าเธอแล้วขอโทษ "ขอโทษ? " คนบนตักดูตกใจมากครับที่ผมขอโทษทำไมผมจะขอโทษไม่ได้เลยหรอ "อืม ขอโทษที่ให้รอ" ผมว่าแล้วซบหน้าลงที่ไหล่ของเธอพร้อมกับยกมือมากอดเอวไว้หลวมๆ ทำงานมาเหนื่อยได้กลิ่นตัวหอมๆแบบนี้โคตรดีเลย "ขออนุญาตครับ " แล้วอยู่ๆประตูห้องก็ถูกเปิดอีกรอบโดยไอ้วอม ผมรีบหยิบแฟ้มมาบังกระโปรงวันวาทันที "กูอนุญาตมึงยัง" ทำไมไม่รอให้ผมอนุญาตก่อนวะ พูดปึบก็เข้ามาเลยรึยังถ้าวันวาโป๊ะอยู่จะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม