ช่างกลางดึก...
ฉันนอนพลิกไปพลิกมา พยายามจะข่มจานอนให้หลับแต่ทำยังไงก็นอนไม่หลับสักที สมองฉันฉันคิดถึงแต่เรื่องที่คุณโชนขู่ฉัน
ถึงฉันจะใจกล้าพูดออกไปว่าไม่กลัวอะไรถ้าเขาจะลงคลิปแต่พอเอาเข้า จริงๆ แล้ว คงไม่มีใครอยากให้ใครเห็นอะไรต่อมิอะไรของตัวเองหรอก
ฉันนอนหงายภายในห้องมันไม่ได้มืออะไรมากเพราะมีไฟจากด้านนอกสาดส่องเข้ามาพอให้มองเห็น ลางๆ
“คุณจะทำร้ายฉันไปถึงไหน คุณโชน...” ฉันมองขึ้นไปบนเพดานบ่นพึมพำ เบาๆ พร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย
ฉันควรจะโทรไปขอร้องเขาไม่ให้ลงคริปดีมั้ย เฮ้อ แต่ฉันพึ่งจะปฏิเสธไปเองนะ
ฉันถอนหายใจออกมานับครั้งไม่ถ้วน มันคิดไม่ตกจริงๆ ตอนนี้
วันต่อมา...
“แสนดี แสนดี แสนดี!!!”
“อะ จ้ะป้า วะ ว่าอะไรนะคะ” ฉันสะดุ้งพรวดเพราะป้าชมเรียกชื่อฉันซะเสียงดังมากเลยเมื่อกี้
“เหม่ออะไรอยู่ ย้ายไปรดน้ำตรงอื่นบ้างดอกไม้ตรงนั้นจะกระดึกน้ำตายอยู่แล้ว”
“จ้ะ จ้ะป
