หลังจากที่ฉันกินยาเรียบร้อยแล้วฉันก็ล้มตัวลงนอนโดยมีคุณโชนจับจ้องมองดูทุกการกระทำของฉันอย่างไม่ละสายตา
“คืนนี้คุณนอนห้องอื่นนะคะ ถ้านอนกับฉันเดี๋ยวจะติดไข้เอา” ฉันบอกคนที่ยืนมองฉันอยู่แม้ว่าฉันจะนอนหันหลังให้เขาแต่ฉันก็รับรู้ได้ว่าเขากำลังยืนมองฉันอยู่
“อื้ม” คำตอบ สั้นๆ เอ่ยขึ้น ก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงฝีเท้าของเขาเดินห่างออกไป
ด้วยความหนักอึ้งไปทั่วทั้งตัวและตัวมันทำให้ฉันเคลิ้มกำลังจะดิ่งสู่ห้วงนิทรา แต่แล้วฉันก็ต้องสะดุ้งพรวดเมื่อโดนอะไรบางอย่าง เย็นๆ มาแตะที่แขน
“อ่ะ นะ หนาว ฉันหนาว” ฉันพูดพึมพำเบาๆคล้ายกับคนละเมอ พยายามลืมตาขึ้นถึงแม้ว่ามันจะหนักอึ้งจนแทบจะลืมตาไม่ขึ้นก็ตาม
ฉันพลิกตัวหันกลับไปมองทางด้านหลังของตัวเองและก็พบกับคุณโชนที่กำลังใช้ผ้าผืนเล็กเช็ดตัวให้ฉันอยู่ขางกายเขามีกะละมังใบเล็กวางอยู่ด้วย
“ทำอะไรคะ...” ฉันทำตาใสจ้องมองการกระทำของคนตรงหน้าด้วยหัวใจที่มันกำ
