— Sandee
เช้าวันใหม่...
กริ่งง~ เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น
( อื้อ ฮัลโล่...)
ฉันพูดกับปลายสายทั้งที่ยังไม่ลืมตาดูว่าเป็นเบอร์ของใครที่โทรศัพท์เข้ามา
( ไหนลองบอกฉันมาสิว่าใครพาเธอหนี )
เฮือก!! ฉันเบิกตากว้างพร้อมกับดีดตัวลุกขึ้นนั่งอัตโนมัติ เมื่อได้ยินคนปลายสายพูดออกมา เขาคือ...
( คะ คุณโชน...)
( เก่งดีหนิ จำเสียงฉันได้ไม่เสียแรงที่เอากับฉันมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง )
(......) ฉันเงียบเม้มปากแน่นพร้อมกับใจที่มันเต้นรัว ฉันนี่มันบ้าจริงๆ ทำไมไม่ดูเบอร์ก่อนที่จะกดรับสาย หนีเขามาแท้ๆ ยังจะไปรับสายเขาทำไมกัน
( ไอ้โรม มันช่วยเธองั้นหรอแสนดี )
( ไม่ใช่ ฉันหนีออกมาเอง แล้วก็ไม่ต้องมาตามหาฉัน !! ) ฉันกลั้นใจพยายามข่มเสียงที่สั่นระริกระริกเอาไว้เพราะความกลัว
( หึ!! คิดว่าฉันไม่มีปัญญาตามหาเธอใช่มั้ย )
( ฉันมันก็แค่ผู้หญิง ธรรมดาๆ ไม่ได้พิเศษอะไรสำหรับคุณ คุณคงไม่ลงทุนตาม
