วันต่อมา...
ฉันกับคุณโชนเดินทางกลับกรุงเทพกันตั้งแต่เช้าตรู่ เพราะคุณโชนบอกว่าเขามีธุระต้องเข้าบริษัท
ฉันยังคงไม่เข้าใจกับอะไรหลายอย่างที่มันเกิดขึ้นเมื่อคืนตอนที่เรามีอะไรกันเขาพูดอะไรหลายอย่างที่มันทำให้ใจของฉันเต้นรัว ไม่รู้ว่าแกล้งพูดให้ฉันรู้สึก หรือคำพูดพวกนั้นมันออกมาจากความคิดความรู้สึกของเขา จริงๆ
เฮ้อ! ไม่สิ เขาไม่มีทางคิดอะไรแบบนั้นกับฉัน เขาแค่ต้องการจะทรมานฉัน
— คอนโด
เราทั้งคู่มาถึงคอนโดในช่วง สายๆ เกือนจะเที่ยง
“จะถือให้งั้นหรอคะ ?”
ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปมเมื่อเห็นว่าคุณโชนกำลังหิ้วกระเป๋าของฉันลงจากรถ พอฉันจะรับมาจากเขา เขากลับไม่ยอมให้ฉันถือ
“อื้ม” คำตอบ สั้นๆ แต่กลับทำให้ใจฉันมันเต้นรัวผิดจังหวะ เขาไม่เคยเป็นแบบนี้ เล่นตลกอะไรกับฉันกัน
ฉันไม่กล้าจะถามเซ้าซี้อะไร ในมือเขาอยากจะยกกระเป๋าให้ฉัน ฉันก็ขัดอะไรไม่ได้ถึงแม้จะสงสัยอะไรก็ไม่กล้าจะถามมากมาย
“ค
