บทที่ 23 ต้องรับในเรื่องที่ไม่ได้ทำ
ปัง !
เสียงเผลอปิดประตูห้องเสียงดัง พร้อมกับร่างเล็กที่ทรุดลงลงนั่งกับพื้นอย่างหมดสภาพ
“เฮ้อ”
หญิงสาวถอนหายใจไม่รู้รอบที่เท่าไหร่ของวัน เผลอสร้างเรื่องให้หมิงเผิงไม่พอใจเพิ่มอีกจนได้
“แล้วใครเขามีอะไรกันแบบไม่ล็อกประตูห้องล่ะ มันมีที่ไหน แล้วใครจะไปรู้”
น้ำค้างพูดกับตัวเอง ว่าการที่เราไม่รู้คือไม่ผิด เมื่อปลอบใจตัวเองอยู่สักพัก เจ้าของใบหน้าสวยก็พาร่างของตัวเองลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนู เดินตรงดิ่งไปยังห้องน้ำ
~ซ่า ซ่า~
เสียงน้ำจากฝักบัวไหลกระทบกับผิวหนังที่เนียนละเอียด และกลิ่นฟองครีมอาบน้ำกลิ่นโรสแมรี่หอมอ่อน ๆ คละคลุ้งอบอวลไปทั่วห้อง มันทำให้คนตัวเล็กผ่อนคลายจากเหตุการณ์เมื่อครู่
มากขึ้น
“เฮ้อ”
แต่ก็ไม่วายถอนหายใจอีกครั้ง เพราะไม่รู้ว่าจะมองหน้าผู้ชายคนนั้นยังไง ไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง กับการที่ต้องพบเจอกันทุกวัน แถมไปงานต้องอยู่ด้วยกันอีก
ปึง ๆ
