บทที่ 22 คนที่ไม่อยากจะเจอ
หลังจากที่เจ้าของร่างเล็กเดินลงบันไดมา นัยน์ตาคู่สวยก็ไปสะดุดตากับ หญิงสาวคนหนึ่งเธอยืนหันหลังคุยกับแม่บ้านอยู่ ในมือหิ้วของมาพะรุงพะรัง ซึ่งล้วนเป็นวัตถุดิบในการปรุงอาหาร
มองทางด้านหลังผู้หญิงคนนั้น เป็นสาวสวย เรือนผมมีสีดำขลับ ตัดกับผิวขาว ๆ ราวกับนุ่นนั้น ดูเหมาะสมกับหมิงเผิงเหมือนกับกิ่งทองใบหยก
จนน้ำค้างเองอดที่จะมาเปรียบเทียบกับตัวเองไม่ได้ หากเธอไม่ได้ตั้งครรภ์ลูกของเขา คงไม่มีทางที่จะได้เข้ามาเหยียบบ้านหลังนี้ อีกทั้งไม่ได้รับการดูแลจากหมิงเผิงเช่นกัน
เพียงชั่วพริบตาผู้หญิงที่น้ำค้างชื่นชมอยู่ทางด้านหลังก็ได้หันมา บังเอิญสบตากับเธอพอดี
“คุณยี่หวา...”
เรียวปากสีหวานพึมพำเบา ๆ เจ้าของใบหน้าสวยจำได้แม่นเพราะยี่หวาเป็นคนต่อว่าเธอที่ห้องน้ำในวันนั้นว่าอย่ามายุ่งกับ
หมิงเผิง ถ้าหากฝ่าฝืนชีวิตของน้ำค้างจะไม่มีทางสงบสุข
แต่แล้วมาวันนี้ยี่หวามาเจอน้ำค้างอย
