เวลาบ่ายโมงกว่าช่อฟ้าได้รับโทรศัพท์จากมารดา แต่ทว่าปลายสายที่กำลังพูดคุยกับเธอไม่ใช่คนเป็นแม่ เสียงบอกกล่าวเป็นเสียงของเพื่อนบ้านที่โทรมาแจ้งข่าวว่านางสมรศรีเข้าโรงพยาบาลกะทันหัน หญิงสาวรู้สึกกระวนกระวายใจอยู่ไม่น้อย อยากจะกลับบ้านไปเยี่ยมมารดา แต่สถานการณ์ทุกอย่างมันไม่เอื้ออำนวยกับเธอเลยแม้แต่นิด
"ขออย่าให้แม่เป็นอะไรเลยนะจ๊ะ ช่ออยากกลับไปแต่ช่อยังกลับไม่ได้ แม่เข้าใจช่อด้วยนะจ๊ะ"
หญิงสาวได้แต่ทำหน้าเศร้า วางโทรศัพท์ลงข้างกายอย่างหมดแรง ถ้าเธออยู่ใกล้กับคนเป็นแม่ก็คงจะดีสินะ จะได้มีเวลาดูแลคอยไปเฝ้าอยู่ที่โรงพยาบาล แต่ในเวลานี้เธอกลับทำแบบนั้นไม่ได้
"เป็นอะไรไปอีกน่ะช่อ ทำไมชอบทำหน้าเศร้าอีกแล้ว หรือว่าเป็นเรื่องที่ฉันพูดเมื่อเช้า?" รามิลเดินเข้ามาหาและนั่งลงเคียงข้างกับช่อฟ้าอีกครั้ง ใบหน้าหล่อชะโงกหน้าจ้องมองนึกเป็นห่วงเธอตลอดเวลา
"เพื่อนบ้านโทรมาบอกว่าแม่เข้าโรงพยาบาลค่ะ ช่ออยากกล
