"จริง ๆ ผมมีเรื่องจะสารภาพครับคุณแม่ ผมไม่อยากทำให้คุณแม่รู้สึกไม่ดีนะครับ แต่ผมกับช่อเรายังจะเป็นพ่อกับแม่ที่ดีของลูก แต่เราไม่ได้เป็นสามีภรรยากันมานานแล้วครับ"
"ทำไมน่ะ มันเกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?" เสียงตกอกตกใจของนางสมรศรี ทำให้ช่อฟ้าต้องน้ำตาเอ่อล้นออกมาอีกครั้ง
"ก่อนที่ผมจะแต่งงานกับช่อ ผมก็มีภรรยาอยู่ที่กรุงเทพฯ ครับ" ทำเอาหญิงสูงวัยถึงกับนิ่งอึ้ง จ้องมองหน้าลูกสาว ดวงตาของช่อฟ้ากำลังจับจ้องมองคนเป็นแม่ น้ำใสพร้อมจะไหลพรั่งพรูออกมาอีกครั้ง เพราะรู้สึกผิดกับบุพการีที่ไม่เคยเล่าเรื่องความทุกข์ใจหรือปัญหาใด ๆ ให้กับคนเป็นแม่ได้รับรู้ มิหนำซ้ำก็ยังโกหกคนเป็นแม่มาตลอดเรื่องที่อยู่กับรัชชานนท์
"จะโกหกฉันทำไมช่อ แกไปเจอกับอะไรมา แกไม่เคยจะเล่าให้ฉันฟังเลยอย่างนั้นน่ะเหรอ ฉันคิดมาตลอดว่าแกมีความสุขอยู่ที่นั่น แล้วที่แกให้คนมาพูดโทรศัพท์โกหกฉันแกทำไปทำไมช่อ แกทำแบบนั้นทำไม"
"ช่อขอโทษนะจ๊ะแม่
