พรางรัก (ลูกเมียน้อย)

" เด็กในบ้าน "

@ เช้าวันต่อมา

อนาวินตื่นขึ้นมาในเวลาสิบโมงเช้า วันนี้เป็นวันเสาร์เขาจึงไม่ต้องรีบร้อนอะไรมาก นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนพาเพลงขวัญกลับมาด้วย หลังจากที่เขาใช้งานเธอเสร็จก็แยกย้ายกัน เขาให้เธอนอนห้องนอนเล็กที่อยู่ติดกันกับห้องนอนของเขา เมื่อนึกอะไรสนุกๆขึ้นได้ จึงเปิดประตูออกมา เดินมาหยุดอยู่หน้าห้องของเพลงขวัญ

"นี่..ลูกเมียน้อย..ตื่นหรือยัง

"ออกมาทำกับข้าวให้ฉันกินหน่อย..

"นี่...จะนอนกินบ้านกินเมืองเลยหรือไง ตื่น !

อนาวินเคาะประตูเรียกอยู่นานก็ไม่มีคนมาเปิด เขาจึงเอากุญแจสำรองไขประตูเข้าไป กะว่าจะด่าสั่งสอนเธอสักหน่อย มาอยู่กับเขาแท้ๆ ยังจะขี้เกียจนอนไม่รู้จักตื่นอีก

"เพลงขวัญ...ตื่น...

อนาวินเดินเข้ามายื่นอยู่ข้างเตียง มือหนากอดอกตัวเองเอาไว้ ร้องเรียกคนตัวเล็กให้ตื่น แต่เธอก็ยังคงนิ่งเฉย ไม่มีปฏิกิริยาอะไรโต้ตอบกลับมา เขาที่รู้สึกเริ่มที่จะโมโหจึงเดินเข้าไปดึงแขนของเพลงขวัญ หวังจะให้เธอลุกขึ้นจากเตียง แต่ทันทีที่สัมผัสร่างกายนุ่มนิ่มก็ต้องตกใจ ไอความร้อนที่ส่งผ่านออกมาทางผิวหนัง ทำเอาเขาถึงกับสะดุ้ง รีบเอามือหนาไปอังหน้าผากคนตัวเล็ก เพื่อวัดอุณหภูมิร่างกายทันที

"เชี้ย ! ตัวร้อนอย่างกับไฟ..ทำไงดีว่ะ

"เพลง..เพลง ได้ยินฉันไหม..

อนาวินร้องเรียกอยู่นานเธอก็ไม่ตอบ เขาจึงอุ้มเธอขึ้นในท่าเจ้าสาว ก่อนจะเดินตรงไปในห้องน้ำ เปิดน้ำจนเต็มอ่างแล้ววางเธอลงในอ่าง เอาน้ำแข็งมาแช่ หวังลดอุณหภูมิร่างกายที่ร้อนจัด

"อือ... เพลงขวัญส่งเสียงอู้อี้ในลำคอ มันเบาจนเขาแทบจะไม่ได้ยิน

"หนาว..

"หนาวเหรอ..หนาวก็ต้องอดทน เดี๋ยวอีกสักพักก็ดีขึ้น

"พี่วิน..เพลงปวดหัว

"รู้แล้ว...อดทนหน่อย เดี๋ยวไข้ลดจะพาไปกินยา..

อนาวินนั่งเฝ้าเพลงขวัญรอจนไข้เธอลด แล้วจัดการถอนเสื้อผ้าของคนตัวเล็กออกจนหมด เอาผ้าเช็ดตัวผืนหนามาพันรอบอกเธอไว้ ก่อนจะอุ้มเธอออกมาที่เตียง

"อือ...สะ..เสื้อผ้าเพลงละคะ

"ถอนออกนั่นแหละ ไม่ต้องใส่ ไข้จะได้ลดเร็วๆ

"นอนนิ่งๆ เดี๋ยวฉันไปเอายามาให้ เธอนี่มันเป็นภาระฉันจริงๆ

"ขะ...ขอโทษค่ะ

อนาวินเดินออกมาที่ครัว สายตาเหลือบมองไปเห็นโจ๊กคัพที่วางอยู่ในครัว เขาจึงจัดการกดน้ำร้อนใส่ถ้วยเพื่อละลายโจ๊ก จากนั้นเดินไปหยิบยาและแก้วน้ำ แล้วถือเข้าไปในห้องนอนของเพลงขวัญ

"มากินข้าว จะได้กินยา

"ค่ะ

เพลงขวัญเชื่อฟังทุกอย่างที่เขาบอก ก่อนจะกินข้าว และกินยา จากนั้นก็นอนพักจนหลับไปในที่สุด

@สายเรียกเข้า : บาส

📞ว่าไง

📞ไอ้วินคืนนี้เจอกันที่ผับ G นะเว้ย ห้ามมาสาย.. : บาส

📞คืนนี้พวกมึงดื่มกันเลย กูไปไม่ได้

📞ทำไมว่ะ ปกติมึงไม่เคยพลาด : บาส

📞เด็กที่บ้านไม่สบาย....ไม่มีใครเฝ้า...

📞เด็กที่บ้าน ? ใครว่ะ สำคัญขนาดนั้นเชียว ?

📞เปล่า ไม่ได้สำคัญอะไร

📞ไม่สำคัญแต่มึงถึงกับอยู่เฝ้าเนี้ยนะ : บาส

📞มึงอย่าพูดมาก บอกว่าไม่ไปก็ไม่ไปดิว่ะ ไว้เจอกันวันหลังแค่นี้นะ

📞ตูด....ๆๆๆๆ

@ด้านของบาสและโซ๋

"อ้าวไอ้นี่..อะไรว่ะ วางสายกูเฉย : บาส

"มันว่าไง : โซ่

"มันบอกไม่ว่าง เด็กที่บ้านไม่สบาย : บาส

"เด็กที่บ้าน ? ใครว่ะ : โซ่

"ไม่รู้ พอกูถาม มันก็ตัดสายกูทิ้ง มึงว่ามันแปลกป่ะ : บาส

"หรือว่ามันจะหมายถึงน้องเพลงว่ะ : บาส

"ไม่มีทาง มันเกลียดน้องเพลงจะตาย หน้ามันยังไม่อยากจะมองเลย : โซ่

"แล้วใครว่ะ ? : บาส

"ใครก็ช่างมันเถอะ อย่าไปอยากรู้เรื่องของมันเลย มึงโทรชวนไอ้ปืนดิ : โซ๋

"เออๆ : บาส

กลับมาที่ด้านของอนาวิน ที่นั่งเฝ้าเพลงขวัญ เสียงมือถือของเพลงขวัญดังไม่หยุด เป็นเสียงแจ้งเตือนแอพฟลิเคชั่นไลน์ เขาจึงถือวิสาสะหยิบมันขึ้นมาดู และก็ต้องขมวดคิ้ว หน้าตึงขึ้นมาทันที

@LINE 💬

💬 Peun : เพลงเป็นยังไงบ้าง ได้ยินปานบอกว่าเพลงไม่สบาย ดีขึ้นหรือยัง

💬 Peun : พี่ไลน์ไปตั้งแต่เมื่อคืน ไม่เห็นเพลงตอบกลับ เป็นอะไรหรือเปล่า

💬 Peun : ไปหาหมอไหมเดี๋ยวพี่ไปรับ

💬 Peun : พี่เป็นห่วงนะ มีอะไรก็บอก อย่าเงียบไปแบบนี้ พี่ใจคอไม่ดีเลยรู้ไหม

"หึ...ดูท่าจะเป็นห่วงเป็นใยกันจริงๆนะ ไม่ให้มันมาดูแลล่ะ...ลำบากฉันทำไม

อนาวินบ่นพรึมพรำอยู่คนเดียว ไล่อ่านไลน์ของเพลงขวัญไปเรื่อยๆ ก็ต้องขมวดคิ้วหนักขึ้น ยิ่งอ่านยิ่งเจอมีแต่ไลน์ผู้ชายทักมาขอจีบ ดีหน่อยที่เพลงขวัญไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เขารู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ไม่ได้หึงอะไรหรอกนะ แค่ไม่ชอบให้ใครมาใช้ของร่วมกับตัวเอง และไม่ชอบให้ใครมาแย่งของๆเขา พอหันไปมองคนตัวเล็กที่หลับไม่รู้เรื่องรู้ราว เขามองเธอแล้วกลับมาบ่นพรึมพรำกับมือถือจากนั้นก็......

"บล็อคแม่ง ! มันทิ้งให้หมด .....

"ผู้หญิงแบบเธอไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจ ไอ้พวกผู้ชายมันเอาตาที่ไหนมองว่ะ จีบกันอยู่ได้ ไม่รู้หรือไงว่ามีผัวแล้ว (ใครจะไปรู้ก็แกไม่ให้บอก 5555)

นั่งเฝ้าเพลงขวัญจนหลับ พอตื่นขึ้นมาอีกทีก็ยังเห็นเธอหลับอยู่เหมือนเดิม เขาเอามืออังหน้าผากเล็กดูอีกครั้ง ครั้งนี้ดูเหมือนอุณหภูมิร่างกายจะลดลงแล้ว เห็นอย่างนั้นเขาเลยลุกเดินออกจาห้อง กลับไปที่ห้องของตัวเอง แล้วจัดการอาบน้ำเหลี่ยนเสื้อผ้า ด้วยว่าต้องดูแลเพลงขวัญตั้งแต่เช้าจนตกเย็น ความรู้สึกเหมื่อยล้าเข้ามาเยืน ทำให้เขาอ่อนเพลียเอามากๆ ทันทีที่หัวตกถึงหมอน ล้มตัวลงนอนที่เตียง แล้วหลับไปในที่สุด