ตอนที่ 4 หวงก้าง
1833 คำ
ตอนที่ 4 หวงก้าง
“เดี๋ยวก่อนครับคุณ นั่นห้องของคุณการันต์เข้าไม่ได้นะครับ” เลขาหน้าห้องวิ่งเข้ามาขวาง ผู้บุกรุกที่เดินดุ่ม ๆ ตรงไปยังห้องทำงานส่วนตัวประธานกรรมการบริษัทใหญ่
“ทำไมผมจะเข้าไปไม่ได้”
“นั่นห้องทำงานของคุณการันต์ ถ้าคุณไม่ได้ลงบันทึกการนัดหมายเอาไว้ ก็ไม่สามารถเข้าพบคุณการันต์ได้นะครับ”
“ถ้าพวกมึงไม่ให้กูเข้าไป ได้อย่างนั้น กูจะยืนประกาศตรงนี้ พวกมึงเป็นเบ๊รับใช้มันใช่ไหม ได้อย่างนั้นฟังให้ดีนะ นายการันต์มันแอบเป็นชู้กับเมียกู มันเป็นมือที่สามทำให้กูกับคนรักที่คบกันมานานถึงสิบปีต้องเลิกกัน พวกมึงได้ยินชัดไหม” ข้อกล่าวหาร้ายแรงนั้นเปลี่ยนสีหน้าของพนักงานที่ได้ยิน ได้ฟัง เกิดเป็นเสียงวิพากษ์วิจารณ์ตามมาในทันที
“ไม่จริง คุณการันต์ไม่มีทางทำเรื่องน่าละอายอย่างนั้นแน่”
“ใช่ ถ้าคุณยังไม่หยุดใส่ร้ายคุณการันต์ละก็ พวกเราจะโทรเรียกตำรวจ ให้มาลากคอคุณออกไป”
“รปภ. อยู่ไหน ปล่อยให้คนบ้าอย่างนี้ ขึ้นมาจนถึงชั้นนี้ได้ยังไง” พนักงานหลายคนช่วยกันส่งเสียงโวยวายออกปากไล่ ชาติชายที่คิดจะมาทำให้การันต์ขายหน้า
“เสียงดังอะไรกัน” เจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ เปิดประตูออกมาจากห้อง หลังจากนั่งฟังเสียงเอะอะโหวกเหวกโวยวายจากด้านใน
“เฮอะ คุณเองหรือการันต์” ชาติชายเดินส่ายอาด ๆ เข้ามายิ้มเยาะยั่วโมโห
“คุณคือ...” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างใจเย็น ในท่าทียียวนกวนบาทานั้น
“ผมคือคู่หมั้น คือสามีของวีรดา” เสียงดังพูดโพล่งโจ่งแจ้งออกไปหวังทำให้เขาได้อาย
“สามีอย่างนั้นหรือ”
“ใช่ วีรดาคือเมียผม เราคบกันมาสิบปี กำลังจะเข้าพิธีแต่งงาน แล้วคุณเป็นใคร ถึงมาแย่งเธอไปจากผม”
“ขอโทษนะครับ คนที่คุณกำลังพูดถึง คือวีรดาภรรยาของผม กรุณาพูดถึงเธอด้วยถ้อยคำสุภาพ และการที่คุณกล่าวหาว่าร้าย
หมิ่นประมาทผมในที่สาธารณะ พูดจาทำให้คนอื่นอาจเข้าใจผมผิด ในทางกฎหมาย ผมสามารถเอาผิดคุณได้นะ”
“อย่ามาทำอวดเก่งหัวหมอกับผมการันต์ ผมรู้ข้อกฎหมายดี ชู้...ยังไงคุณก็เป็นได้แค่ชู้ ผมมีหลักฐานการคบหา หมั้นหมายกับวีรดามาสิบปี แต่คุณ....ฮึ ทำไม คิดจะจับวีรดาอย่างนั้นหรือ ฝันไกลไปหรือเปล่า อย่าคิดว่าผมมองเกมของคุณไม่ออกนะการันต์ คงเห็นว่าเธอรวย เลยคิดจะจับเธอละสิ”
“ประโยคนั้นผมว่าคุณเก็บเอาไว้ถามตัวเองน่าจะดีกว่านะครับ เอาละที่นี่คือบริษัทของผม หากธุระที่คุณต้องการพูดจบลงแล้วกรุณากลับออกไป พวกคุณให้คนพาเขาออกไป” เจ้าของบริษัทใหญ่ หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้องทำงาน ทิ้งความวุ่นวายจากเสียงตะโกนด่าทอให้ร้ายเอาไว้ภายนอก
ลมหายใจเฮือกใหญ่ถูกถอนออกมาจากช่องอก แม้รู้ทั้งรู้ว่าอดีตคู่หมั้นของวีรดาทำเรื่องสกปรกเลวร้ายเอาไว้ ทั้งที่วีรดายืนยันหนักแน่นว่า จะไม่มีวันให้อภัย หรือกลับไปคบหาชาติชายดังเดิม หากแต่คนที่ไม่เคยมีความรักมาก่อนอย่างการันต์ กลับยังรู้สึกหวั่นไหว ขนาดเขาเพิ่งรู้จัก เพิ่งแต่งงานกับวีรดาได้เพียงเจ็ดวัน เขายังทั้งรัก ทั้งห่วงเธอมากขนาดนี้ แล้วคนที่เคยรักกันมานานถึงสิบปี ความผูกพันมันจะเปราะบางตัดขาดกันได้ง่าย ๆ ขนาดนี้เชียวหรือ
“กลับมาแล้วครับ” คอนโดปิดไฟมืด หยุดเสียงทักทายของเขาให้เงียบลง
โทรศัพท์มือถือถูกดึงออกมาจากกระเป๋ากางเกง เพื่อเปิดดูบันทึกการโทรเข้าออก และกล่องข้อความ แต่มันปราศจากการบอกกล่าวล่วงหน้าว่า วันนี้ภรรยาแสนสวยของเขาจะไปไหน การันต์เดินเข้ามาในห้องนอน มองสำรวจข้าวของทุกอย่าง ยังคงถูกวางเอาไว้ที่เดิม เหมือนเมื่อเช้าก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไป
การันต์ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา จากนั้นกดโทรออกไปหา เจ้าของรายชื่อซึ่งบันทึกเอาไว้ว่า ‘ภรรยา’ หากทว่าอีกฝ่ายไม่ยอมรับสายในทันที แต่โทรกลับมาหลังจากผ่านไปแล้วราว ๆ สิบนาที
วีรดา : ว่ายังไงคะที่รัก คุณใกล้ถึงบ้านหรือยัง // เสียงหอบหายใจเหนื่อย ๆ ถามทันที เมื่อสามีกดรับสาย
การันต์ : คุณอยู่ไหนครับ
วีรดา : บนดาดฟ้าค่ะ ทำไมหรือ
การันต์ : ดาดฟ้า...คุณไปทำอะไรบนนั้นครับ // การันต์แหงนคอมองขึ้นไปบนฝ้าเพดานห้อง ก่อนจะคว้าคีย์การ์ด แล้วเดินออกไป
ตามโถงทางเดิน เพื่อกดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นที่ภรรยาบอก
วีรดา : ว่ายน้ำไงคะ แล้วตกลงว่าคุณกลับมาคอนโดแล้วหรือคะ // วีรดาพลิกหน้าจอเพื่อดูเวลา เห็นว่ายังไม่ถึงเวลาที่การันต์ควรจะกลับบ้าน เพราะอย่างนั้นเธอถึงได้มาว่ายน้ำอย่างนี้
การันต์ : ครับ
วีรดา : ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวฉันลงไปหาคุณตอนนี้ก็ได้ค่ะ // วีรดาดีดตัวขึ้นมานั่งยังขอบสระว่ายน้ำ มองหาเสื้อคลุม
การันต์ : ไม่เป็นไร ผมขึ้นลิฟต์มาแล้ว คุณรอผมอยู่ที่นั่นแหละ // มุมปากขยับยิ้มออกมาได้ เมื่อรู้ว่าภรรยาไม่ได้หายไปไหน
การันต์เดินตรงมายังส่วนซึ่งเป็นสระว่ายน้ำ สายตากวาดมองไปรอบ ๆ เห็นมีคนขึ้นมาใช้บริการอยู่ราว ๆ สิบกว่าคน กล้ามเนื้อรอบกระบอกตาหดเกร็ง เมื่อมองเห็นเจ้าของรูปร่างสวยสมส่วน ในชุดว่ายน้ำทูพีชสุดเซ็กซี่ ขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ โดยมีสายตาของผู้ชายหลายคนถึงกับมองตามจนเหลียวหลัง
“ทำไมวันนี้ ถึงกลับเร็วนักละคะ” สาวสวยเดินเข้ามาเขย่งปลายเท้าจูบทักทายสามี ขณะที่การันต์รีบจับเสื้อคลุมนำมันคลี่ออกมาวางทับลงบนหัวไหล่ขาว ปกปิดเรือนร่างชวนมองนี้จากสายตาคนอื่น
“งานที่บริษัทเสร็จเร็วน่ะ” คำตอบตรงไปตรงมา ทำให้ใบหน้าสวยงอง้ำคว่ำปาก จนการันต์ถึงกับต้องคิดทบทวนว่าเมื่อครู่นั้นตัวเองพูดอะไรผิด
“นึกว่า คุณจะตอบว่าคิดถึงเมียซะอีก”
“หา...เอ่อ...คือผม”
“ช่างเถอะค่ะ แล้วนี่คุณกลับมานานหรือยังคะ”
“สักพักครับ กลับมาไม่เห็นคุณที่ห้อง...นึกว่า” ปากหนักหุบกลับกลืนประโยคไร้สาระกลับลงไปในลำคอตามเดิม
“นึกว่าอะไรคะ”
“ผมนึกว่าคุณ...กลับไปบ้านน่ะ”
“ฉันจะกลับไปทำไมละคะ ต่อให้กลับบ้าน ยังไงฉันก็ต้องพาคุณไปด้วย ในฐานะสามีสิ” แก้มยกอมยิ้มดีใจเมื่อได้ยิน
“งั้น คุณจะว่ายน้ำต่อหรือเปล่า”
“อืมมมม ถ้าคุณยอมเปลี่ยนเป็นกางเกงว่ายน้ำ แล้วลงไปว่ายน้ำด้วยกัน คุณจะเป็นสามีที่น่ารักที่สุดเลยค่ะ ฉันอยากออกกำลังกายอีกสักชั่วโมง” นิ้วชี้จิ้มลงไปบนแผงอก จากนั้นค่อย ๆ ลากต่ำลงมาจนถึงหน้าท้องแข็ง
“ได้สิ”
“จริงหรือคะ”
สามีจำเป็นเดินหายเข้าไปยังส่วนดูแลลูกค้า เพื่อขอใช้บริการยืมกางเกงว่ายน้ำ จากนั้นเดินกลับออกมาหาภรรยายังริมสระว่ายน้ำทันที วีรดายืนยิ้มมองสามีซึ่งเปี่ยมไปด้วยความหัวอ่อน ผ่อนปรนไม่งัดข้อกับเธอแม้การันต์มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธคำขอ
สองสามีภรรยาว่ายน้ำด้วยท่วงท่าต่าง ๆ สลับกลับไปกลับมาอยู่นานกระทั่งวีรดาเป็นฝ่ายว่ายมาแตะมือพักยังขอบสระ โดยการันต์ว่ายน้ำตามมายืนใกล้ ๆ ภรรยาสาวสุดเซ็กซี่เหลือบสายตาขึ้นไปเห็นสาวน้อยสองสามคนกำลังมายังสามี
“คุณการันต์” มือเย็นเพราะแช่น้ำในสระนานร่วมชั่วโมงแตะแก้มสามี
“ครับ” โทนเสียงทุ้มแสนสุภาพขานรับทันที
“ขอจูบหน่อย ได้หรือเปล่าคะ”
คำร้องขอ เหมือนไม่ต้องการคำอนุญาต เพราะวีรดาคล้องแขนสองข้างขึ้นไปโอบไหล่สูง โน้มสามีลงมาประกบปากจูบดูดดื่ม อย่างไม่สนใจสายตาริษยาของสาวน้อย สาวใหญ่ ที่คงต่างหมายตาสามีของเธอ
“คุณวี...” การันต์ประคองลิ้นนุ่มหวานฉ่ำนั้นแล้วค่อย ๆ สอดลิ้น เกี่ยวมันเอาไว้เหมือนอยากให้วีรดาจูบกับเขานาน ๆ
“จูบเป็นรางวัล ให้กับสามีน่ารัก ที่อุตส่าห์ลงมาว่ายน้ำเป็นเพื่อนเมีย” วีรดาโยนตัวเขย่งปลายเท้าจูบแก้มเปียกน้ำนั้นเบา ๆ ทั้งซ้ายขวา
“สามีที่น่ารักอย่างนั้นหรือครับ”
“ค่ะ คุณไม่รู้ตัวหรือว่า คุณเป็นผู้ชายที่น่ารักมาก”
“ผมไม่เคยมีคนรัก ไม่เคยมีความรัก ไม่เคยมีใครบอกว่าผม...น่ารัก”
“ถ้าอย่างนั้น ฉันบอกเองค่ะ คุณน่ารัก...น่ารักมาก ถ้าฉันจะรักใครสักคนอีกครั้ง คนคนนั้นจะเป็นคุณ”
“ขอบคุณครับ แต่ผมไม่รู้เลยว่า สิ่งที่ตัวเองกำลังรู้สึกอยู่ตอนนี้ มันเรียกว่าความรักหรือเปล่า ผมรู้แค่ว่าผมต้องการคุณ พอเลิกงานแล้วผมอยากรีบกลับมาหาคุณ อยากกอดคุณ อยากจูบคุณ อยากอยู่ด้วยกันอย่างนี้...”
“ฉันก็อยู่กับคุณตรงนี้แล้วนี่ไงคะ” วีรดาขยับเบียดหน้าอกอวบอิ่มชิดกับแผงอกแข็ง
“ไม่ใช่แค่ตอนนี้ ไม่ใช่แค่ตรงนี้ แต่ผมอยากให้คุณอยู่กับผมตลอดไป”
มือหนักจับเอวบางกระชากเข้ามาชิด ผิวสัมผัสใต้ผิวน้ำลึกลงไปนั้น วีรดารับรู้ได้ถึงความต้องการ ตามอารมณ์ปรารถนาอย่างผู้ชายของสามี ที่มันค่อย ๆ เด่นชัด กล้ามเนื้อมัดเอ็นดุ้นยาว มันกำลังดันกางเกงว่ายน้ำ ขยายตัวดันส่วนกลางเนื้อผ้ารูปทรงสามเหลี่ยมของบิกินี่ตัวน้อย แรงบีบหนัก ๆ เลื่อนขยับเปลี่ยนจากเอว ลงไปบีบเฟ้นเน้นส่วนสะโพก ก่อนที่การันต์จะเริ่มโยกร่างกายบดเข้าหา
“เดี๋ยวค่ะคุณการันต์ ตรงนี้ไม่ได้นะคะ” ภรรยาสาวเอ่ยปากปรามสามี เรียกสติให้คืนกลับมา
“ถ้าอย่างนั้น เรากลับห้องกันเถอะครับ” หน้าอ้อนของสามียิ่งทำให้วีรดาแสนจะเอ็นดู
“ไม่อยากว่ายน้ำเป็นเพื่อนเมีย แล้วหรือคะ” ภรรยาสาวแกล้งเย้าหยอกสามี
“เอาไว้พรุ่งนี้ เราค่อยขึ้นมาว่ายน้ำด้วยกันอีกนะ แต่วันนี้เรากลับห้องกันเถอะ”
“กลับห้อง...?” คิ้วเรียวกระดกสูงขึ้นมาข้างหนึ่ง ประกายตาหวานซึ้งรอคอยคำอธิบาย
“กลับไปเอากัน....นะ...นะครับ”
- ผู้เขียน
