หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ร่างเล็กของใบข้าวก็สาวเท้าเดินออกมาด้วยสภาพเสื้อตัวใหญ่ของไคลน์ที่ทำเอาเธอดูเหมือนสวมใส่ชุดเดรสของยักษ์อยู่ไม่น้อย ด้านไคลน์ที่นั่งทำงานอยู่ที่หน้าจอโน้ตบุ๊กก็ชะงักหันมองยังร่างเล็กที่อยู่ในชุดของตัวเอง
พรึบ
มือแกร่งไม่รอช้าที่จะจัดการปิดหน้าจองานตัวเองลงเพื่อรอเวลาว่างมาทำต่อ ขณะที่ใบข้าวก็เอาแต่ยืนนิ่งไม่ยอมขยับ
“เดินมาสิ” ริมฝีปากหนาของคนที่เดินเข้ามาทิ้งตัวนั่งลงยังปลายเตียงหรูเอ่ยบอกร่างเล็ก ทว่า…
“พี่จะนอนไหนคะ”
“หมายถึงอะไร”
“พี่จะนอนที่เตียงนี้ใช่ไหม”
“อืม”
“โอเคค่ะ ถ้างั้น…ข้าวจะไปนอนที่โซฟาเอง” พูดจบ ร่างบางก็ทำท่าจะเดินผ่านรุ่นพี่หนุ่มไปยังบริเวณด้านนอกอย่างไม่ต้องการจะนอนกับคนตัวสูงบนเตียง ไคลน์ที่รู้ไม่รอช้าที่จะเคลื่อนมือแกร่งเข้าไปคว้าเข้าที่ข้อมือเล็กดึงให้เสียหลักเซเข้ามาล้มทับยังร่างหนาของตัวเอง
“อ๊ะ! ทำอะไรของพี่…”
“เธอคิดว่าฉันจะยอมใ
