@มหาวิทยาลัยควินตัน
ใช้เวลาไม่นานทั้งหมดก็เดินทางมาจนถึงมหาวิทยาลัย
“นี่ร้านอาหารที่เราชอบมากินกัน เธอพอจำได้ไหม” เจนิสพูดพลางชี้ไปยังร้านอาหารที่ทั้งสามมักจะพากันมากินอยู่บ่อยครั้ง ใบข้าวที่ได้ยินก็หันมองด้วยความพยายามนึก ซึ่งเจนิสที่เห็นท่าทีของเพื่อน
“ไม่เป็นไร ๆ จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวเดิน ๆ ไปก็จำได้เอง” ว่าแล้ว ทั้งเจนิสกับลูกหว้าก็พาเพื่อนตัวเล็กเดินตรงไปเรื่อย ๆ จนถึงภายในตึกคณะเรียนของตัวเอง โดยมีร่างสูงทั้งหกที่เดินตามสามสาวมา กระทั่งถึงบริเวณโซนโต๊ะก่อนถึงลิฟต์
“นี่จะเป็นโต๊ะที่พวกเรานั่งรอกันเป็นประจำ อันนี้…พอจำได้บ้างไหม” ลูกหว้ามองหน้าถามใบข้าว โดยร่างบางก็พยายามนึกทวนความทรงจำของตัวเองด้วยความอยากนึกอะไรให้ออกมาบ้าง ทว่า…
“อ๊ะ” เสียงหวานเอ่ยออกมาพลางยกมือขึ้นสัมผัสที่หัวของตัวเองหลังจากพยายามนึกมากจนเกินไป ไคลน์ที่เห็นจึงเอ่ย
“พอได้แล้ว” ริมฝีปากหนาขยับบอกพลางจ้องม
