“เจนิส ลูกหว้า…”
“…ฉะ…ฉัน…”
“ใบข้าว” เสียงสองสาวที่ยืนอยู่พูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของเพื่อนรวมถึงแววตาและสรรพนามที่กลับมาเหมือนเดิม
“ฉันจำได้แล้ว” ใบข้าวบอกพลางมองหน้าเพื่อนทั้งสองคน ทำเอาเจนิสกับลูกหว้าที่ได้ยินตกตะลึงพลางยกยิ้มขึ้นมา
“จำได้แล้วเหรอ จำฉันกับลูกหว้าได้แล้วใช่ไหม” เจนิสถาม
“อืม” เจ้าของใบหน้าเรียวใสพยักหน้าตอบกลับ
“กรี๊ด!” เจนิสรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดเพื่อนตัวเองด้วยความดีใจ เช่นเดียวกับลูกหว้าที่มองยังใบข้าวด้วยความดีใจไม่ต่าง แต่แล้ว
พรึบ
เสียงอะไรบางอย่างตกหล่นลงพื้นดังขึ้น ทำให้สามที่อยู่ภายในห้องหันมอง แล้วก็ต้องพบกับซองถุงยางที่อยู่ในมือใบข้าวในตอนแรก ทุกคนที่เห็นซองถุงยางนั้นต่างเงียบกันไป ซึ่งก็เป็นเจนิสที่ทำลายความเงียบเอื้อมหยิบขึ้นมาใส่ไว้ยังลิ้นชักหัวเตียงของตัวเองด้วยท่าทีปกติ โดยใบข้าวกับลูกหว้าก็เงียบไม่พูดอะไร มีความอึดอัดเกิดขึ้นอยู่ไม่น้อย จนเป็นเจนิสอี
