ตึก
ตึก
เสียงสองเท้าหนักของไคลน์เดินตามร่างเล็กของใบข้าวเข้ามาภายในห้องนอนหรูของเขา ซึ่งใบข้าวเองก็นั่งปรายตามองยังคนที่เข้ามาใหม่นิ่ง ก่อนจะทำเป็นไม่สนใจอะไรกดเล่นยังโทรศัพท์ของตัวเองไป กระทั่ง…
ครืดดด~
เสียงโทรศัพท์ของคนตัวเล็กดังขึ้น ทำให้มือเรียวไม่รอช้าที่จะกดรับสายด้วยความรวดเร็ว
“ว่าไงเจนิส”
(เป็นยังไงบ้าง ไอ้พี่บ้านั่นทำอะไรเธอไหม) ขณะที่เจนิสเอ่ย
(เรียกมันดี ๆ ทำไมไปเรียกมันแบบนั้น) เสียงของวินเซนต์ก็แทรกเข้ามา ทำให้รู้ว่าทั้งสองนั้นอยู่ด้วยกัน
(ก็เพื่อนพี่บ้าจริงนี่ ทำไมต้องเรียกดี ๆ ด้วย)
(เฮ้อ)
“อยู่กับพี่วินเซนต์เหรอ”
(อืม เพิ่งทำกันเสร็จ)
(เจนิส!)
(อะไรเล่า ใบข้าวก็รู้แล้วเหอะว่าเราได้กันแล้วอะ)
(ให้ตาย…)
(ชิ จะเขินอะไรเนี่ย…) เสียงเจนิสพึมพำออกมาตามประสา ก่อนจะหันกลับมาสนใจยังปลายสายที่เงียบไปเหมือนกันกับคำตอบสุดทะเล้นตรงไปตรงมาของเธอ
(…เฮ้ ทำไมเงียบไป)
“ฮ…ฮ
