ผ่านไปสักพัก
งั่ม ๆ
เสียงร่างเล็กของใบข้าวนั่งกินพิซซ่าที่ถูกสั่งมาให้ไปด้วยท่าทีสดใสกับอาหารโปรดอย่างหนึ่งของตัวเอง ไคลน์ที่เห็นก็มองยังเมียตัวเล็กด้วยแววตาเอ็นดู
“เดี๋ยวพี่ต้องนั่งจัดการงานที่ค้างไว้ ถ้ามีอะไรก็เรียกพี่นะ” เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาบอกยังรุ่นน้องสาว
“ค่ะ” ใบข้าวก็พยักหน้ารับรู้ไป จนกระทั่งสายตาของหญิงสาวที่นั่งอยู่เห็นยังโฆษณาที่ฉายเข้ามา
“ว้าว น่ากินจัง” ปากเล็กพึมพำพลางเหลือบหันไปมองยังร่างหนาที่กำลังนั่งทำงานอยู่กับโน๊ตบุ๊ค ซึ่งใบข้าวก็ไม่รอช้า
“อยากกินโดนัทจัง” เสียงหวานเอ่ยขึ้นดังกว่าเดิมด้วยท่าทีเหมือนงึมงำแต่ตั้งใจ แน่นอนว่าไคลน์ที่นั่งอยู่เงยหน้ามอง ก่อนจะลอบยิ้มออกมากับท่าทางของร่างเล็กที่ปรายตาลอบมองเขาด้วยความน่ารักเหมือนไม่ตั้งใจแต่ตั้งใจ
“อยากกินเหรอ” คนตัวสูงถามยังคนที่นั่งอยู่ ใบข้าวที่ได้ยินจึงไม่รอช้าที่จะหันไปสบสายตารุ่นพี่หนุ่มตาแป๋วอ้อนแทนคำตอบ
