หล่อนหันไปมองแล้วชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของบุรุษหน้าตาคร้ามคมอย่างชาวอเมริกัน เรือนผมสีน้ำตาลเป็นประกายบรูเน็ต นัยน์ตาสีสนิมเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากได้รูปออกจะบางเล็กน้อย มีเคราสั้น ๆ ขึ้นเป็นแนวบนสันกราม ภาพของผู้ชายหล่อเหลาบาดจิตอายุประมาณสามสิบปลายๆ ประทับลงในส่วนลึกของหญิงสาวแทบจะในทันที เรียกว่าแรกพบแล้วประทับใจก็ว่าได้ แต่แล้วหล่อนต้องรีบดึงสติตัวเองกลับคืนแล้วยิ้มให้เขา
“ไม่มีค่ะ...ไม่มีใครนั่งตรงนี้”
“ถ้าอย่างนั้นผมขอนั่งนะครับ”
บุรุษร่างสูงสง่าสวมชุดสูทภูมิฐานตามแบบอย่างแขกคนอื่น ๆ ของบ่อนคาสิโนที่ต้องแต่งตัวให้เรียบร้อยดูดีหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้าง ๆ ร่างเล็กบอบบางซึ่งลียาหันไปยิ้มกับเขาอีกครั้ง เธอได้ยินเขาถามอีกว่า
“มาคนเดียวเหรอครับ?”
“ค่ะ...เอ้อ...เปล่าค่ะ...ฉันมากับเพื่อน แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าเจสซี่เดินไปไหนแล้ว”
“ผมชื่อไคโรนะครับ”
“ลียาค่ะ...ชื่อคุณแป
