“เราเข้าไปหายายก่อนนะคะแม่ เดี๋ยวเรื่องนี้ปิ๊งจัดการเอง แม่ไม่ต้องห่วงนะคะ แต่ว่ารอปิ๊งหน่อยนะคะ” แม้ว่าจะยังไม่มีทางออกให้กับมารดา แต่ทว่าเธอก็ต้องบอกมารดาออกไปแบบนั้นซะก่อน ด้วยเพราะว่าเธอไม่อาจทนเห็นน้ำตาของมารดาที่ร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดเช่นนี้
“แล้วหนูจะไปเอาเงินมากมายขนาดนั้นมาจากไหนลูก” นางอุ่นใจเอ่ยออกมาด้วยคราบน้ำตา เพราะมันคงเป็นเงินจำนวนมากที่ต้องใช้ในการรักษามารดาของนาง แล้วบุตรสาวนางจะไปหามาจากที่ไหน
“เดี๋ยวปิ๊งลองขอยืมเพื่อนๆ นะแม่ ไม่ต้องห่วงค่ะ ยืมคนละนิดละหน่อยก็ได้แล้ว อีกไม่กี่เดือนปิ๊งเรียนจบแล้วทำงานที่นั่น เงินแค่นี้ปิ๊งใช้แป๊ปเดียวเท่านั้นแหล่ะค่ะ” นับดาวปดออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ เธอไม่ได้ต้องการที่จะโกหกออกมาแบบนี้หรอกนะ แต่ทว่าในตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกจริงๆ ก็คงต้องลองยืมเพื่อนๆ ก่อน หวังว่าจะได้เงินมากพอที่จะรักษายายแล้วกัน
“ป่ะลูกเราไปหายายกัน” เมื่อบุตรสาวบ
