หลังจากวันที่อนาคินได้รู้ความจริงเกี่ยวกับคริมาและคุณตาของเขา อนาคินเงียบขรึมผิดปกติจนผู้เป็นตาอดที่จะสงสัยไม่ได้
“คินเป็นอะไรหรือเปล่าลูก..ช่วงนี้เงียบๆ ผิดปกตินะ มีอะไรในใจหรือเปล่าลูก” ชายชราเอ่ยถามหลานชายด้วยความเป็นห่วง
“เปล่าครับ..ผมไม่ได้เป็นอะไร” อนาคินตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“วันนี้คินจะเข้าไปในไร่พร้อมตาเลยมั้ย?”
“ผมว่าจะแวะไปที่สำนักงานก่อนครับ พอดีจะไปหาเอกสารนิดหน่อยครับ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปพร้อมหนูครีมเลย เพราะหนูครีมจะเข้าไปทำเอกสารพอดี”
“ครับ”
จากนั้นพ่อเลี้ยงก็เข้าไปในไร่ ส่วนคริมาก็จอดมอเตอร์ไซค์รอชายหนุ่มอยู่ที่หน้าบ้าน
“เดี๋ยวผมขับเอง”
“ค่ะ”
คริมานั่งซ้อนท้ายชายหนุ่มด้วยความเกร็ง พักหลังมานี้เขาและเธอไม่ค่อยได้พบเจอกันสักเท่าไหร่ อนาคินเข้าไปทำงานในไร่กับพ่อเลี้ยง ส่วนเธอก็ทำงานด้านเอกสาร พอวันนี้ต้องกลับมาใกล้ชิดเขาอีกครั้ง หัวใจของเธอมันเริ่มเต้นแรงจนเ
