ตอนที่ 3 พาเจอเพื่อน

1495 คำ

หนึ่งเดือนผ่านไป ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา อนาคินยังคงไปรับไปส่งคริมาที่บ้าน เขาพาหญิงสาวไปทานข้าว ดูหนัง ฟังเพลง พาไปเดินเที่ยวห้างสรรพสินค้า หรือไม่ก็สวนสาธารณะ อีกสองสัปดาห์จะถึงวันเกิดเขา ชายหนุ่มตั้งใจว่าจะปิดจบทุกอย่างในวันเกิดของเขา ติ้ง! เสียงข้อความดังขึ้น คริมารีบหยิบมือถือขึ้นมาเปิดอ่านทันที พี่คิน : ทานข้าวยังครับ ครีม : ทานแล้วค่า พี่คินล่ะคะ พี่คิน : พี่เรียบร้อยแล้วครับ ครีม : พี่คินทำอะไรอยู่คะ พี่คิน : กำลังคิดถึงครีมอยู่ครับ ครีม : ไม่เชื่อหรอกค่ะ พี่คิน : ถ้าครีมไม่เชื่องั้นพี่ไปหาครีมที่บ้านตอนนี้เลยดีมั้ยครับ ครีม : สติ๊กเกอร์ตกใจ ครีม : เชื่อแล้วค่า พี่คิน : เดี๋ยวพี่ไปเที่ยวผับกับเพื่อนก่อนนะครับ ไอ้คี ไอ้ซัน มันไลน์มาตามพี่แล้ว ครีม : ค่า ขับรถดีๆ นะคะ อย่าดื่มจนเมามากนะคะ พี่คิน : เป็นห่วงพี่เหรอ ครีม : สติ๊กเกอร์ยิ้ม ผับชื่อดังแห่งหนึ่ง “ไงวะ..ไอ้คิน เมื่อไหร่มึงจะจัดการน้องครีมสักที” เสียงของคีตะเอ่ยถามเมื่ออนาคินเดินมานั่งที่โต๊ะประจำในผับที่พวกเขามากันทุกค่ำคืน “วันเกิดกูนี่แหละ..พวกมึงคอยดูรูปได้เลย” “อ้าว! แล้ววันเกิดมึงพวกกูก็ไม่ได้ฉลองด้วยสิ..หรือว่ามึงจะพาน้องเค้ามาที่นี่ด้วย” เสียงของอาทิตย์วราเอ่ยขึ้น “ไม่ กูจะไปฉลองกับน้องครีมสองคนที่ทะเล” “ว้าวๆ โคตรโรแมนติดเลยว่ะ..พี่คินคะ พี่คินขา” คีตะเอ่ยแซว “เออ..พรุ่งนี้มีเรียนวิชาเดียว มึงพาน้องเค้ามาแนะนำให้พวกกูรู้จักหน่อยสิ” ธาวินทร์กล่าว “พวกมึงจะอยากเจอน้องเค้าไปทำไม?” อนาคินลังเลชั่วครู่ก่อนจะถามกลับไปด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ “ทำไม? มึงหวงเหรอ?” คีตะเอ่ยถาม “ป่าว!” อนาคินตอบเสียงสูง เขาเนี่ยนะหวงยัยนั่น น่าเบื่อจะตาย วันๆ เขาต้องคอยเอาอกเอาใจ คนอย่าง อนาคินไม่เคยต้องเอาใจผู้หญิงคนไหน มีแต่ผู้หญิงที่ต้องเป็นฝ่ายเอาอกเอาใจเขา อีกไม่นานเกินรอ เรื่องพวกนี้จะจบลง และเขาต้องเป็นฝ่ายชนะเท่านั้น มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง “วันนี้ครีมเรียนเสร็จกี่โมงครับ?” ชายหนุ่มถามออกไปเมื่อเขาขับรถมาส่งหญิงสาวที่ตึกคณะอักษรศาสตร์ “สิบเอ็ดโมงค่ะ” “พี่จะพาครีมไปเจอเพื่อนๆ ของพี่ ครีมสะดวกมั้ยครับ?” “อ่อ..ได้ค่ะ” “งั้นเดี๋ยวสิบเอ็ดโมงพี่มารับนะครับ” “ค่ะ” จากนั้นคริมาก็ลงจากรถหรูของอนาคินเดินเข้าตึกของคณะ ท่ามกลางสายตาที่บ่งบอกว่าอิจฉา และเสียงซุบซิบนินทา ซึ่งเธอได้ยินจนชินเสียแล้ว แต่เธอก็ไม่เคยเอามาใส่ใจ เวลาสิบเอ็ดโมง อนาคินมาจอดรถรอหญิงสาวที่หน้าคณะ เมื่อเห็นคริมาเดินมาชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปหาและจับมือเธอเดินไปขึ้นรถ และพาเธอไปยังร้านอาหารชื่อดังร้านหนึ่งที่พวกเพื่อนๆ เขารออยู่ “ครีมครับ..นี่เพื่อนพี่ ไอ้คี ไอ้วินทร์ ไอ้ซัน” อนาคินแนะนำเพื่อนทีละคนพร้อมกับชี้ไปที่เพื่อนเพื่อให้เธอรู้ว่าคนไหนชื่ออะไร “สวัสดีค่ะ พี่ๆ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” คริมายกมือไหว้รุ่นพี่ พวกหนุ่มๆ ยิ้มและพยักหน้าให้หญิงสาวเล็กน้อย นี่สินะ..แก๊งหนุ่มหล่อพ่อรวย เธอพึ่งจะเคยเจอตัวจริงก็วันนี้แหละ แต่เอ๊ะ! มีคนหนึ่งที่เธอรู้สึกคุ้นหน้าเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน ใช่แล้ว! คนที่ชื่อคี เขาเคยมาคุยกับเธอแล้วเธอก็เดินหนีเขา เมื่อนึกขึ้นได้หญิงสาวถึงกับทำหน้าไม่ถูก “น้องครีม เชิญนั่งก่อนครับ” เป็นเสียงของธาวินทร์ “ค่ะ” “น้องครีมจะทานอะไรสั่งได้เลยนะ..พวกพี่สั่งไปแล้ว อ้อ! ไอ้คินกูสั่งเผื่อมึงแล้วนะ” เป็นเสียงของคีตะ “เอาตามที่พวกพี่สั่งก็ได้ค่ะ..ครีมทานได้หมด” เรื่องนี้อนาคินรู้ดีว่าหญิงสาวเป็นคนกินง่าย อยู่ง่าย ไม่เรื่องมาก ไม่เรียกร้อง ไม่จู้จี้จุกจิก ที่ผ่านมาอนาคินไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้ พวกเธอเหล่านั้นล้วนแต่เรียกร้องอยากได้แต่ของแบรนด์เนม หรือของแพงๆ ส่วนคริมาเวลาที่เขาพาเธอไปเดินห้างสรรพสินค้า เธอไม่เคยอยากได้อะไรเลย เขาตั้งใจซื้อให้เธอก็ไม่ยอมรับ เธอบอกว่ามันสิ้นเปลือง แต่ใครจะรู้? เธออาจจะกำลังแสดงละครต่อหน้าเขาอยู่ก็เป็นได้ ตอนนี้เขารอแค่ให้เธอ ใจง่าย กับเขาเท่านั้น เมื่อวันนั้นมาถึงเกมนี้ก็ต้องจบลง เขาก็จะได้กลับไปใช้ชีวิตตามประสาคาสโนว่าตัวพ่อสักที “น้องครีมนี่เก่งมากเลยนะ..ที่เอาไอ้คินซะอยู่หมัดเลย” เสียงของคีตะเอ่ยขึ้น “ใช่ๆ ไอ้คินเลิกเจ้าชู้เพราะน้องครีมเลยนะ” อาทิตย์วราเอ่ยสมทบอีกเสียง “หยุดเลย..พวกมึงพูดอะไรกัน เอ่อ..ที่จริงพี่ไม่ได้เจ้าชู้นะครับแค่พี่ยังไม่เจอคนที่ถูกใจแค่นั้นเอง” อนาคินต่อว่าให้เพื่อนก่อนจะหันมาพูดกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “อ่อค่ะ..” หญิงสาวยิ้มด้วยความเขินอาย ที่ อนาคินและเพื่อนๆ เขาพูดออกมา หมายความว่า ตอนนี้เขาเจอคนที่ถูกใจแล้ว ถ้าไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไป ผู้หญิงคนนั้นก็น่าจะคือเธอใช่ไหม หลังจากที่ทั้งหมดรับประทานอาหารและพูดคุยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ซึ่งส่วนมากเป็นการพูดคุยกันของ คริมากับเพื่อนๆ ของเขาที่เปลี่ยนกันถามคำถามใส่เธอจนหญิงสาวตอบไม่ถูก จากนั้นทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับ อนาคินพาหญิงสาวมาส่งที่บ้าน ระหว่างทาง เขาเอ่ยถามหญิงสาวขึ้นมา “ครีมครับ..อาทิตย์หน้าเป็นวันเกิดพี่ ครีมไปฉลองวันเกิดกับพี่ได้มั้ยครับ?” เขาเอ่ยถามหญิงสาว “อ้าว! วันเกิดพี่คินเหรอคะ..แล้วพี่คินจะพาครีมไปที่ไหนคะ?” หญิงสาวถามออกไปด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “พี่อยากไปทะเล ครีมอยากไปเที่ยวทะเลกับพี่มั้ยครับ?” “ไปเสาร์อาทิตย์ใช่มั้ยคะ?” จำได้ว่าไปเที่ยวทะเลครั้งสุดท้ายเมื่อตอนเธออายุสิบขวบหลังจากที่มารดาเสียชีวิตเธอก็ไม่เคยได้ไปเที่ยวทะเลอีกเลย “ครับ” “ครีมไม่รู้จะไปได้หรือเปล่า..ครีมกลัวพ่อไม่ให้ไปค่ะ” หญิงสาวตอบด้วยความกังวล อีกใจก็อยากไป แต่กลัวบิดาของเธอจะไม่อนุญาต “ครีมก็บอกพ่อว่าไปทัศนศึกษาของมหาลัยสิครับ..รับรองว่าพ่อของครีมต้องอนุญาตแน่นอน” “แต่ครีมไม่เคยโกหกพ่อเลยนะคะ..ครีมกลัว” “นะครับ..นะ ครีมไปกับพี่นะครับ วันเกิดพี่ทั้งที” “ก็ได้ค่ะ..ครีมจะลองขอพ่อดู” “ดีมากครับ” พูดจบชายหนุ่มก็ยื่นมือไปลูบหัวเธอเบาๆ หลังจากที่ไปส่งคริมาเสร็จ ชายหนุ่มก็ไปลั้นลากับเพื่อนๆ ต่อ ทางด้านคริมาได้ขออนุญาตผู้เป็นบิดาว่าจะไปทัศนศึกษาที่หัวหิน คราแรกบิดาของเธอไม่ยอมให้ไป แต่หญิงสาวยกเหตุผลสารพัดขึ้นมาอ้างสุดท้ายบิดาของเธอจึงอนุญาตให้เธอไป คริมาดีใจจนเนื้อเต้นที่จะได้ไปเที่ยวทะเลอีกครั้ง เธอรีบส่งข้อความบอกอนาคินทันที ครีม : พี่คินคะ พ่ออนุญาตให้ครีมไปทัศนศึกษาแล้วนะคะ พี่คิน : จริงเหรอครับ พี่ดีใจที่สุดเลย ครีมน่ารักที่สุด พี่คิน : สติ๊กเกอร์หัวใจ ครีม : สติ๊กเกอร์ยิ้ม พี่คิน : ครีมฝันดีนะครับ อย่าลืมฝันถึงพี่ด้วยนะ ครีม : ค่ะ หลังจากส่งข้อความสุดท้าย อนาคินแสดงความดีอกดีใจจนออกนอกหน้า “มึงเป็นไร? ไอ้คิน กูเห็นมึงจับโทรศัพท์แล้วก็ยิ้มออกมาคนเดียว” คีตะถามออกมาเมื่อเห็นว่าเพื่อนนั่งยิ้มให้โทรศัพท์ “ป่าว! ไม่มีไร” อนาคินตอบเสียงเรียบ “ไม่จริงอ่ะ..กูไม่เชื่อ มึงแอบนอกใจน้องครีมเหรอวะ” คีตะยังคงสงสัย “นอกใจเหี้ยอะไร..กูยังไม่ได้เป็นแฟนกับครีมสักหน่อย” เสาร์นี้แหละกูจะขอครีมเป็นแฟนเสร็จแล้วก็จับทำเมียเสียเลย..ชายหนุ่มคิดในใจ “ก็กูเห็นมึงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ กูนึกว่ามึงคุยกับสาวๆ” “กูคุยกับครีม..พ่อของครีมอนุญาตให้ครีมไป ทัศนศึกษาวันเสาร์อาทิตย์นี้แล้วโว้ย” “ทัศนศึกษากับมึงสองคนอ่ะนะ” ครานี้เป็นเสียงของอาทิตย์วรา “เออ” อนาคินตอบแบบไม่เต็มใจ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more