ชอบก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันสิ
“ถ้าคุณยังไม่หยุดขำ เดี๋ยวจะโดนหมาจูบปากนะ” สิ้นคำพูดเพียงเท่านั้นละ รุ้งตะวันก็หุบปากฉับแล้วรีบยกมือตะปบปากตัวเองทันที ก่อนจะขยับตัวออกห่างป้องกันตัวเองไว้ก่อน เพราะไม่รู้ว่าเขาจะทำจริง ๆ หรือไม่ และท่าทางนั้นของเธอทำให้วริศกระตุกยิ้มร้ายที่มุมปาก อันที่จริงเขาไม่ได้โกรธหรอก แค่รู้สึกคิ้วกระตุกนิดหนึ่งเท่านั้นตอนที่เธอกล้าเปรียบเทียบเขากับหมา “กลัวอะไร ทำเหมือนกับเราไม่เคยจูบกันไปได้”
“นี่คุณแกล้งฉันเหรอ”
“ทีคุณยังแกล้งผมเลย” เขาตอบก่อนจะกระดกเบียร์ขึ้นดื่มจนหมด แล้วชี้นิ้วไปที่กระป๋องของเธอซึ่งตั้งอยู่บนโต๊ะกระจกหน้าโซฟา “ดื่มให้หมด มันจะหายเย็นแล้ว”
หญิงสาวคว้ามาดื่มจนหมดอย่างว่าง่าย จากนั้นก็รับกระป๋องที่เขาเพิ่งเปิดให้มาเปลี่ยน ก่อนที่เขาจะชวนคุยประเด็นเดิมต่อ “แล้วโกรธไหมที่ผมไม่ยอมปล่อย”
คำถามนี้ทำให้รุ้งตะวันต้องย้อนคิด นั่นสิ เธอโกรธเขารึเปล่านะ ตอนนั
