บทที่ 11
ชอบก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันสิ
กว่าจะเดินเลือกซื้อเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวเสร็จก็กินเวลาไปมากกว่าสามชั่วโมง วริศจึงเปลี่ยนแพลนจากตอนแรกจะซื้อของสดไปทำมื้อเย็นกินที่บ้านมาเป็นนั่งกินบุฟเฟ่ราคาหลักร้อยในห้าง แล้วย้ายแพลนการที่จะให้รุ้งตะวันโชว์ฝีมือทำอาหารไปเป็นมื้อเช้าวันพรุ่งนี้แทน
“คุณ ไหน ๆ พรุ่งนี้ก็วันหยุดแล้ว คืนนี้เราดื่มเบียร์กันไหม” ร่างบางหันไปเอ่ยชวนคนตัวสูงที่ยืนข้าง ๆ ขณะอยู่ในลิฟต์โดยสารที่กำลังเลื่อนขึ้นไปยังเพนต์เฮ้าส์ซึ่งเป็นบ้านของวริศ
ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองคนตัวเล็ก ก่อนจะถามกลั้วขำนิด ๆ “อารมณ์ไหนอยากกินเบียร์”
“ไม่อารมณ์ไหน แค่อยากกินเฉย ๆ จิบเบาไง” รุ้งตะวันไม่ใช่คนติดแอลกอฮอล์ ไม่ดื่มก็อยู่ได้ เธอจะดื่มเฉพาะมีโอกาสพิเศษหรือไม่ก็นาน ๆ ถึงจะนึกอยากขึ้นมาอย่างวันนี้
“เอาสิ เดี๋ยวถึงห้องโทร. สั่งให้ ผมไม่มีติดห้อง” เพราะตอนนี้สองมือของวริศเต็มไปด้วยถุงช็อปปิงจากห
