หมาที่ขู่...มันไม่กัด

2180 คำ

@ โรงแรมเฮส “ทำไมจู่ๆ คุณเฮ็นรี่นัดเราล่ะครับ” เมื่อก่อนขอคุยทางโทรศัพท์ก็ยังไม่คุยด้วยเลย เจโรคิดในใจ “ตอนนั้นเขาน่าจะสนใจเรื่องอสังหาริมทรัพย์มากกว่า อีกอย่างช่วงนี้หุ้นเรากำลังขึ้นด้วยเขาอาจจะสนใจ” เฮ็นรี่เป็นนักธุรกิจที่เข้ามาลงทุนในประเทศไทยหลายอย่าง อลันเคยจะขายหุ้นให้นายทุนที่มีทุนหนาและทำธุรกิจประเภทเดียวกัน "แปลกนะครับ ทำไมเขาไม่ติดต่อไปทางคุณเมญ่า" "อาจจะเคยติดต่อเราแล้วมั้ง" น้ำรินบอกอย่างไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะมาวันนี้อีกฝ่ายแค่ชวนมาดื่มกาแฟเฉยๆ เมื่อมาถึงกลับได้รับอนุญาตให้เข้าไปเพียงน้ำรินคนเดียว เจโรจึงขอนั่งรอบริเวลาล็อบบี้โรงแรม ซึ่งเข้าใจดีว่าเฮ็นรี่คงห่วงเรื่องความเป็นส่วนตัว “สวัสดีค่ะคุณเฮ็นรี่” ภายในร้านกาแฟหรูที่แบ่งโซนลูกค้าแต่ระดับไว้อย่างชัดเจน น้ำรินเดินเข้าไปแล้วยกมือไหว้เฮ็นรี่อย่างนอบน้อม “เชิญครับคุณน้ำริน” เฮ็นรี่เอ่ยด้วยรอยยิ้มและผายมือให้น้ำรินนั่งเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม