“...” น้ำรินถึงกับเม้มปากแน่นด้วยความเขินอาย รับรู้ได้ถึงความกระหายของสามีที่เว้นช่วงทำเรื่องอย่างว่ามานานหลายเดือน ก็ตั้งแต่ตอนตั้งท้องจนมาถึงหลังคลอดจนนับไม่ไหวแล้วว่ากี่เดือน เรื่องผู้หญิงปฐพีเป็นคนดีมากคนหนึ่ง ตลอดเวลาที่ทำรักกับเธอไม่ได้เขาก็ไม่เคยมีปัญหาเรื่องผู้หญิงเลย นอกจากทำงานแล้วก็ทุ่มเวลาทั้งหมดดูแลน้ำรินกับลูกอย่างดีจนไร้ที่ติ ราวกับต้องการชดเชยสิ่งที่ทำผิดพลาดไปในอดีตทุกอย่าง “ได้มั้ยครับ วันนี้พี่ขอได้มั้ย” เขาเอ่ยอย่างเว้าวอน ขอความเห็นใจจากคนตัวเล็กอีกครั้ง ได้ไม่ได้ไม่รู้แต่อุ้มเมียวางลงบนเตียงแล้ว “ละ…ลองดูก็ได้ค่ะ แต่ถ้ารินบอกว่าเจ็บพี่ต้องหยุดนะคะ” “ครับ” ว่าจบริมฝีปากหนาก็บดจูบลงบนปากนุ่มของภรรยาสาวอย่างร้อนแรง มือก็ปลุกปล้ำถอดเสื้อผ้าของกันและกันออกจนเปลือยเปล่าเสมอกัน มือหนาลุกล้ำลูบไล้ลงบนกลีบกุหลาบอวบนูนเบาๆ ทว่ากลับทำให้สะโพกบางบิดเกร็งทุกครั้งที่มือของเ