กลืนมันลงไป NC18+
1674 คำ
@ คฤหาสน์ของปฐพี
“จัดคนมาเฝ้ายามที่นี่ให้มากขึ้น ตรวจสอบความเรียบร้อยทุกซอกทุกมุม แมลงหวี่ตัวเดียวก็อย่าให้มันเล็ดลอดเข้ามาได้”
“ครับนาย”
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นยังไม่รู้ว่าฝ่ายไหนลอบทำร้าย แต่โชคดีที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บนอกจากฝ่ายศัตรู ปฐพีต้องระวังมากขึ้นเพราะดูจากรูปการณ์แล้วฝ่ายนั้นคงไม่ใช่แค่ขู่
“ตามฉันขึ้นมาบนห้อง” หลังจากสั่งลูกน้องเสร็จก็เป็นคิวของผู้หญิงตัวซีดตรงหน้า
“คุณดินจะด่าว่าอะไรฉันอีกคะ ด่าตรงนี้เลยก็ได้ค่ะ”
น้ำรินก้มหน้าแล้วเดินตามปฐพีเข้าไปภายในลิฟต์ เขานิ่งไม่พูดพอถึงชั้นสี่ก็ดันแผ่นหลังของน้ำรินให้ออกจากลิฟต์ เดินไปไม่กี่ก้าวก็ถึงห้องนอน
“พรุ่งนี้เช้าฉันจะให้คนไปส่งเธอกลับบ้าน ช่วงนี้อย่าไปไหนมาไหนคนเดียว ยังไงฉันจะให้คนตามไปคุ้มกันเธอด้วย” เขาไม่ได้ดุแต่ต้องบอกเธอไปตามตรง
"ถ้าฉันไปแล้วเกิดคุณแม่รู้เข้าแล้วไม่ยอมผ่าตัดอีก คุณดินจะทำยังไงคะ"
“นั่นมันเรื่องภายในครอบครัวฉัน คนภายนอกอย่างเธอไม่เกี่ยว”
คำว่า คนภายนอกของปฐพีทำให้น้ำรินถึงกับเม้มปากเป็นเส้นตรง ยังไงเขาก็ไม่ยอมรับเธอสินะ
“แต่วันนี้คุณก็จัดการเองไม่ได้ เข้าไปเยี่ยมคุณแม่ก็ไม่ยอมให้คุณเข้าไปด้วยซ้ำ คุณกำลังจะถูกไล่ออกจากกองมรดกไม่รู้ตัวเลยเหรอคะ”
"อย่ามาดื้อกับฉันนะริน เธอคิดจะจุดไฟเผาตัวเองเพื่อทำให้คนอื่นอบอุ่นอย่างนั้นเหรอ เธอเป็นคนดีขนาดนั้นเลยเหรอวะ" น้ำเสียงของเขาเจือไปด้วยความไม่เข้าใจ
“...ฉัน...” น้ำรินนิ่งไปเพราะเธอเถียงไม่ออก เพราะเธอก็ไม่อยากเป็นคนดีขนาดนั้นแต่ก็ไม่อยากเนรคุณผู้มีพระคุณ
“เหตุการณ์วันนี้ก็ทำให้เธอได้เห็นแล้วนี่ ว่าอยู่ข้างฉันมันอันตรายแค่ไหน”
“เรื่องนั้นฉันรู้ดีค่ะ แต่ฉันก็ไม่ได้กลัว ต่อให้มีคนเล็งอาวุธสงครามใส่ฉันอีกสิบคน ร้อยคนฉันก็ไม่กลัวหรอก...อย่างมากก็แค่ตาย”
ปากแจ๋วทั้งๆ ที่ขาสั่นพั่บๆ แม้ชีวิตจริงรู้จักปืนเกือบทุกชนิดแต่ยังไม่เคยมีใครเล็งมันมาทางเธอหรอก อย่างมากก็แค่เอามันมาทำความสะอาดให้เมริญาก็เท่านั้น
“ปากดี”
“ถ้าฉันไม่มีดีคงไม่มายืนอยู่ตรงนี้หรอก”
"ชีวิตของเธอจะปราศจากความสุข ถ้าเธอเข้ามาพัวพันกับฉัน"
"แล้วคุณรู้ได้ยังไงคะ ว่าออกไปจากที่นี่แล้วฉันจะมีความสุข" แววตาฉายโรจน์เมื่อสักครู่หม่นหมองลง น้ำรินพยายามอดกลั้นความตึงเครียดภายในใจเอาไว้แล้วพูดต่อ
"คุณแม่คุณช่วยบริษัทพ่อฉัน และฉันก็จะตอบแทนด้วยการทำให้ท่านยอมเข้ารับการรักษา"
"เธอกำลังจะบอกว่า ตั้งใจเอาตัวเองเข้าแลกแบบไร้ศักดิ์ศรีอย่างนั้นเหรอ"
"นี่คือสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะใช้ตอบแทนบุญคุณทั้งสองท่าน แม้กระทั่งตัวคุณเองก็ได้ประโยชน์จากเรื่องนี้ ภายในหนึ่งปีฉันทำภารกิจสมบูรณ์ทุกอย่างลงตัว ฉันจะไปจากคุณทันที นะคะคุณดิน ได้โปรดเข้าใจฉันด้วย"
หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเว้าวอน ทุกอย่างที่ว่านั่นรวมไปถึงการที่เธอจะต้องตั้งท้องลูกของปฐพีด้วย เธอคุกเข่าลงกับพื้นแล้วก้มกราบลงแทบเท้าของมาเฟียหนุ่ม ตั้งใจว่าหลังจากตอบแทนบุญคุณจนสมน้ำสมเนื้อ น้ำรินก็จะไปตามทางของเธอโดยไม่มีอะไรติดค้างทั้งสองตระกูลอีก
ปฐพีนิ่งไปสักพัก พยายามชั่งน้ำหนักระหว่างเอาใจมารดากับความปลอดภัยของหญิงสาวตรงหน้า ในที่สุดเขาก็เลือกสิ่งที่ถูกต้องที่สุด
"ได้ ฉันจะยอมให้เธออยู่ที่นี่ แต่ในฐานะคนรับใช้เท่านั้น เธอต้องดูแลเรื่องภายในบ้าน ออกไปทำงานกับฉัน ส่วนเรื่องบนเตียงถ้าฉันต้องการจะบนเตียงหรือระเบียงเธอก็ต้องยอม"
ว่าจบปฐพีก็กระชากแขนน้ำรินให้ลุกขึ้น ก่อนจะเหวี่ยงเธอลงบนเตียงนอนขนาดใหญ่อย่างรุนแรง จนศีรษะของเธอชนเข้ากับขอบเตียงอย่างจัง
“อึก! คะ...คุณดิน”
มาเฟียหนุ่มขึ้นคร่อมร่างเล็กเอาไว้ เขาจัดการกับชุดเดรสกระโปรงที่เธอสวมใส่ รวมถึงอาภรณ์ชิ้นเล็กที่ปกปิดส่วนสงวนก็ถูกกระชากถอดออกอย่างรวดเร็ว
“น่าเสียดายนะ ที่เธอหมดโอกาสกลับไปใช้ชีวิตแบบคนปกติแล้ว”
ปฐพีดันกายคุกเข่าคร่อมร่างเล็กเปลือยเปล่า สายตาดุดันไล่มองคนใต้ร่างที่กำลังจับจ้องการกระทำของเขาด้วยแววตาสั่นระริก มือหนาเลื่อนไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองแล้วถอดมันโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี ก่อนจะกระชากแขนเธอให้ลุกขึ้น
“ลุกขึ้นมา”
ปึก!
“อ๊ะ! โอ๊ย”
น้ำรินเบิกตากว้างเมื่อใบหน้าเล็กกระแทกเข้าหน้าท้องที่เต็มไปด้วยซิกแพคอย่างรุนแรง ปฐพีจับมือของเธอวางลงที่หัวเข็มขัดพร้อมออกคำสั่ง
“ถอดกางเกงออกให้ฉัน”
“ทำไมคุณไม่ทำเองล่ะ”
ร่างสูงลุกขึ้นยืนทำให้ใบหน้าของหญิงสาวที่นั่งคุกเข่าอยู่เบื้องหน้า อยู่ระดับเป้ากางเกงของเขาอย่างพอดิบพอดี
“ทำ!”
“อึก! ค่ะ” น้ำรินสะดุ้งตกใจ มือเล็กที่กำลังสั่นเทาเอื้อมเข้าไปถอดเข็มขัดหนังราคาแพงออกจากหัวกางเกงอย่างเก้ๆ กังๆ แต่ยังไม่ทันจะถอดกางเกงเขาก็เร่งเธออีกครั้ง
“เร็ว ๆ!”
“ก็ทำอยู่นี่ไงคะ!”
น้ำรินข่มอารมณ์กลัวเอาไว้ จัดการถอดอาภรณ์ที่ปกปิดช่วงล่างของปฐพีออกไปจนหมด เผยให้เห็นแก่นกายขนาดใหญ่ที่ผงาดชูชั้นขึ้นอยู่ต่อหน้าต่อตาเธอ นัยน์ตาคู่สวยมองสิ่งนั้นสลับกับเจ้าของใบหน้าคมคาย ทุกอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยแบบนี้ แน่นอนว่าเขาไม่ได้เสื่อมสมรรถภาพทางเพศอย่างที่มาชาวีร์บอก
“คุณไม่ได้...”
“เหมือนว่าภารกิจข้อแรกของเธอทำสำเร็จแล้วนะ”
น้ำเสียงเย็นเยือกดังมาจากปากมาเฟียหนุ่ม เขายกยิ้มมุมปากวางมือหนาลูบลงที่ศีรษะเล็กแล้วดันเข้ามาหาส่วนนั้นของเขาอย่างแรง จนริมฝีปากอวบอิ่มของคนที่ไม่ทันตั้งตัวเข้าประชิดแก่นกายของเขาอย่างจัง
ปึก!
“คุณดิน ปล่อยฉันนะ โอ๊ย!”
น้ำรินดิ้นขัดขืนด้วยความหวาดกลัว ทว่าเขากลับขยุ้มกลุ้มผมเธอแรงขึ้นอีก จนรู้สึกเจ็บแสบตรงท้ายทอยไปหมด ปฐพีในตอนนี้ถอดแบบผู้ร้ายโรคจิตที่อยู่ในหนังมาไม่มีผิด
“อยากเห็นมันมากนัก ก็ทักทายลูกรักของฉันสักหน่อยสิ”
“มะ...หมายความว่ายังไง จะ...จะบ้าเหรอ”
เธอพยายามใช้ฝ่ามือดันหน้าขาทั้งสองข้างของเขาเอาไว้ ดวงตากลมที่เอ่อไปด้วยน้ำตาสีใสช้อนขึ้นมองร่างสูงเชิงปฏิเสธ แต่ได้รับเพียงแววตาดุดันที่ส่งกลับมาเท่านั้น
“ใช้ปากกับมันซะริน ทำให้ฉันเห็นว่าเธอสมควรอยู่ที่นี่ต่อ แต่ถ้าไม่ทำ...เธอก็ออกไปจากที่นี่ซะ”
มาเฟียหนุ่มหลุบสายตามองร่างเล็ก ค่อยๆ คลายมือที่กอบกุมอยู่กลุ้มผมของเธอออก ในใจภาวะนาให้เธอวิ่งหนีเขาไปซะ แต่สิ่งที่เขาคาดหวังกลับไม่เป็นผล เมื่อน้ำรินใช้มือบางของเธอกอบกุมแก่นกายขนาดใหญ่ของเขาเบาๆ จากนั้นก็ครอบริมฝีปากนุ่มนิ่มโอบกลืนส่วนนั้นเข้าไปอย่างเงอะงะ ขยับรูดรั้นเข้าออกอย่างไม่ประสีประสา ทว่ากลับสร้างความเสียวกระสันให้เขาจนยั้งอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่
ใบหน้าคมคายต้องแหงนหน้าขึ้นมองเพดานห้องกลั้นความเสียดเสียวแทบปริแตกตั้งแต่เธอขยับปากครั้งแรก โดยเฉพาะเวลาที่ส่วนหัวเห็ดเสียดสีกับลิ้นนุ่มนิ่ม ยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านจนขนลุกซู่ไปทั้งกายกำยำ
“อืม...บ้าเอ๊ย!”
ปฐพีคำรามเสียงต่ำผ่านลำคอ ทั้งพอใจและหงุดหงิดปะปนกัน มือหนากอบกุมอยู่ที่เส้นผมอ่อนนุ่มของเธอกระชากมันเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น เขากัดกรามแน่นจนเกิดสันนูนเคลื่อนขึ้นลง ลำคอหนาคำรามเสียงทุ้มต่ำเป็นระลอก ในขณะที่น้ำรินก็รีบเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ เอาใจเขาเช่นกัน
“ซี้ด...เร็วอีก เร็ว!” ปากหยักตะคอกเร่งเร้า ทั้งๆ ที่เพิ่งไล่เธอไปไม่กี่นาทีที่แล้ว ใช่ เธอกำลังทำให้เขากลายเป็นคนหลากอารมณ์อย่างควบคุมตัวเองไม่ได้
“อึก! อ๊อก อ๊อก อ๊อก”
หญิงสาวกลั้นเสียงสะอื้น ห่อปากขยับรูดถี่ๆ บนแท่งร้อนที่ใหญ่จนคับปาก มือทั้งสองข้างวางทาบอยู่บนหน้าขาแกร่งพยายามดันไม่ให้เขากดหัวเธอได้สำเร็จ หลับหูหลับตาขยับปากของเธอรูดเข้าออกเร่งจังหวะเร็วขึ้น สัมผัสได้ถึงน้ำรสฝาดที่เล็ดออกมาจากส่วนปลายกระบอกสูบหยดแล้วหยดเล่า เธอต้องการดึงมันออกทว่าเขากลับดันสะโพกสอบสวนเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง จนส่วนปลายของมันพุ่งเข้าชนลิ้นไก่ซ้ำๆ
“อ๊อก! อ๊อก! อื้อ....”
“....อ๊าสสสส”
กระทั่งปฐพีคำรามเสียงดัง พร้อมๆ กับแก่นกายที่ผงาดอยู่ในปากเล็กก็ปลดปล่อยสายน้ำรสฝาดมากมาย พุ่งเข้าใส่โพรงปากของน้ำริน เธอสำลักออกมาหน้าดำหน้าแดง งอตัวทรุดลงไปกองตรงหน้ามาเฟียหนุ่มและทำท่าเหมือนจะอาเจียนออกมา
“แค่ก ๆ แค่ก ๆ อ้วก....”
ทว่า...
“กลืนมันลงไป กลืนมันลงไปให้สมกับที่เธออยากได้มันนักหนา กลืน!”
**********
โอ๊ยตั่ยแล้ว วันนี้วันพระซะด้วย
อัปNC จะดีเหรอคะ
พี่ดินดุดันมาก
บอกเลยปากหมาให้5 ลีลาให้100
สปอยด์ ~♡
“ยังเข้าไปไม่ถึงไหน ร้องจะตายซะแล้ว”
ใครต่อตอนต่อไปคอมเม้นต์มาค่ะ
- ผู้เขียน
