“เอาบะหมี่เกี๊ยวปูสี่ถุงค่ะลุง โอนจ่ายค่ะ” น้ำรินสั่งบะหมี่เกี๊ยวให้เธอและเผื่อแผ่ไปถึงลูกน้องของปฐพีด้วย
“สแกนจ่ายป้ายด้านหน้าเลยหนู สี่ถุงสองร้อยสี่สิบ”
ติ๊ด!
น้ำรินยื่นโทรศัพท์ที่ค้างอยู่หน้าแอปพลิเคชันธนาคารไปสแกนบาร์โค้ดจ่ายเงิน จากนั้นก็ยื่นสลิปให้เจ้าของร้านดู เสร็จแล้วก็เข้าไปซื้อไอศกรีมในร้านสะดวกซื้อ
ตุ้บ!
“อ๊ะ!” น้ำรินไม่ทันระวังทำให้สะดุดพื้นต่างระดับ โชคดีที่มีผู้ชายคนหนึ่งรับตัวเธอได้ทันเลยไม่ล้มลงไปกองกับพื้น
“เป็นอะไรมั้ย อ้าว น้ำริน!”
“...พี่หนึ่ง” ทันทีที่เงยหน้าขึ้นมองก็พบกับเป็นหนึ่งซึ่งเป็นคนช่วยเธอเอาไว้ น้ำรินจึงรีบผละออก
“ไม่เจอกันนานเลยนะ มาซื้อของเหรอ”
“อืม ขอตัวนะ” น้ำรินตอบกลับอย่างห่างเหิน รีบสาวเท้าเดินหนี ทว่าเป็นหนึ่งกลับเดินตามไป
“เดี๋ยวสิน้ำริน”
มือหนาคว้าข้อมือของน้ำรินเอาไว้ ซึ่งเธอก็รีบสะบัดออกด้วยความรังเกียจ แค่เห็นหน้าเขาก็ชวนให้นึกถึง
