“โอเคๆ ไม่พูดแล้ว แต่อย่าเพิ่งกลับเลยนะ ฉันไม่อยากกลับ...คือหมายถึงฉันไม่อยากให้เธอไปนอนร้องไห้คนเดียวที่ห้อง ถ้าจะร้องก็ร้องกับฉันนะ”
“ทำไมฉันจะต้องร้องไห้ด้วย”
“อ้าว...ก็...เธอเสียใจที่เรามีอะไรกันไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ ฉันเสียใจแต่ฉันจะไม่ร้องไห้ เพราะต่อให้ร้องยังไงสิ่งที่เสียไปก็ไม่มีวันกลับคืนมา อีกอย่าง...มันก็แค่เยื่อบางๆ เท่านั้น มันไม่ทำให้ชีวิตฉันเปลี่ยนไปได้หรอก”
วฤทธิ์ยอมรับว่าเขาทึ่งกับความคิดของเธอไม่น้อย เพราะใช่ว่าเขาจะไม่เคยมีอะไรกับสาวบริสุทธิ์มาก่อน แต่ทุกคนก็มักจะนั่งร้องไห้น้ำตาคลอแล้วเรียกร้องหาความรับผิดชอบทั้งนั้น ทั้งที่ก่อนทำก็ตกลงปลงใจและเต็มใจเป็นของเขาเองแท้ๆ แต่สุดท้ายพอเขาจ่ายเงินให้น้ำตาของพวกเธอก็จะหายไปเอง
ต่างจากกัญญาดา นอกจากเธอจะไม่เรียกร้องหาความรับผิดชอบ กลับยังไล่เขาไปแถมยังบอกให้เขาลืมเรื่องที่เกิดขึ้นไปเสียอีก และไม่คิดจะร้องไห้โวยวายอะไรทั้งนั้นทั
