“เหมือนนายจะเป็นไข้นะ รีบกินข้าวเถอะจะได้กินยานอน”
“อือ ปวดหัวชะมัดเลย เมื่อเช้าไม่เห็นจะเป็นอะไร สงสัยไอติมมันเย็นไปหน่อยเลยป่วย” เขาบอกยิ้มๆ
“ไอติมที่ไหนจะไม่เย็นบ้างล่ะ จริงสิ ตอนที่ฉันตื่นขึ้นมาเหมือนจะเห็นเบอร์แม่นายโทรมานะ แต่ไม่เห็นได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังนะ”
“อ๋อ ฉันปิดเสียงไว้น่ะ”
“แล้วไม่โทรกลับแม่ก่อนล่ะ เผื่อท่านมีธุระสำคัญ”
“คงไม่ได้สำคัญอะไรหรอก แม่ก็ชอบโทรตามกลับบ้านน่ะ คงเห็นว่าวันนี้สอบวันสุดท้ายเลยอยากจะชวนไปกินข้าวที่บ้านด้วยกัน”
“แล้วทำไมนายไม่กลับล่ะ”
“ก็ไม่อยากกลับนี่ อยากอยู่กอดเมียมากกว่า”
“เลิกกะล่อน เอาความจริง” เธอมองค้อนเขาอย่างหมั่นไส้
“วันนี้ที่บ้านน่าจะมีแขกน่ะ ก็ครอบครัวน้องเอยนั่นแหละ เห็นน้องมันโทรมาถามอยู่เหมือนกันว่าฉันจะกลับบ้านมั้ยน้องจะได้มีเพื่อนคุย แต่ฉันขี้เกียจไปก็เลยบอกไปว่าไม่กลับ”
“ครอบครัวพวกนายสองคนคงสนิทกันมากเลยนะ”
“อืม ก็อย่างที่
