“เด็กคนนี้นี่ คิดจะยั่วพี่เหรอครับ”
“ยั่วอะไรกันคะ เอยยั่วใครไม่เป็นหรอกค่ะ”
“หึ นี่ขนาดยั่วไม่เป็นนะ กลับไปนั่งที่เดิมเลยไป เดี๋ยวอาหารก็คงมาเสิร์ฟแล้วล่ะ ถ้ามัวแต่มานั่งข้างพี่แบบนี้ เดี๋ยวพี่จะไม่พาไปเลือกแหวนแล้วนะ”
“ก็ได้ค่ะ เห็นแก่แหวนหมั้นหรอกนะ วันนี้จะปล่อยไปก่อนก็ได้ เอาไว้...ค่อยยั่วต่อวันหลัง”
“ไหนว่ายั่วไม่เป็นไงครับ” เขาถามคนที่ลุกไปนั่งฝั่งเดิมของตัวเอง
“ก็ยั่วคนอื่นไม่เป็นไงคะ จะเก็บไว้ยั่วคุณว่าที่คู่หมั้นแค่คนเดียว ดีมั้ยคะ”
“ดีมากครับ แต่อย่าให้รู้นะว่าแอบไปยั่วคนอื่น ไม่งั้นพี่จะลงโทษให้หนักเลยล่ะ”
“อยากโดนลงโทษจังเลยค่ะ” เธอยื่นหน้ามายิ้มยั่ว จึงโดนเขาบีบจมูกไปอย่างมันเขี้ยว
“เลิกยั่วไม่งั้นอดเลือกแหวนนะ”
“เชอะ เอาแหวนมาขู่เอยตลอดเลย คนใจร้าย” เธอเบะปากอย่างขัดใจ แต่คนมองกลับยิ้มน้อยๆ ด้วยความเอ็นดู
ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ พวกเขาจึงได้จัดการมื้อกลางวันด้วยกั
