ฟ้าคราม...
"พี่รู้มั้ยว่ารอยยิ้มของพี่เมื่อครู่นี้มันเป็นรอยยิ้มที่สวยอยากได้จากพี่แต่พี่ไม่เคยมีให้สวยเลยสักครั้ง ฮึก ฮึก"
".............." ผมพูดไม่ออกเมื่อเห็นคนตัวเล็กนอนน้ำตาคลอพูดด้วยความน้อยใจกับการกระทำที่ผ่านมาของผม
"มีสักครั้งมั้ยที่พี่จะยิ้มให้สวยหรือมีความรู้สึกดีๆให้สวยบ้าง มันไม่เคยมีเลยต่อให้สวยทุ่มเทมากแค่ไหนพี่ก็ไม่เคยเห็นค่ามันเลยสักครั้งในสายตาของพี่พี่คงจะมองแค่มิวกี้ เพราะเธอน่ารักอ่อนหวานนิสัยดีแบบที่ผู้ชายทั่วไปชอบไม่เหมือนกับสวยที่ทำตัวน่าเบื่อน่ารำคาญไม่มีอะไรดีเลยสักอย่างเอาแต่ใจตัวเองก็เท่านั้นนิสัยก็ไม่ดี ทั้งที่รู้ว่าพี่ชอบผู้หญิงแบบไหนแต่สวยก็เป็นแบบนั้นไม่ได้เพราะมันไม่ใช่ตัวของสวย สวยเคยอยากให้พี่รักสวยในแบบที่สวยเป็นแต่มันคงไม่มีวันนั้น"
"............" ผมทำได้แค่รอฟังคำพูดของสวยที่กำลังพรั่งพรูคำพูดความรู้สึกออกมาให้ผมรับรู้
"พี่รู้มั้ยห้าปีที่ผ่านมาสวย
