ฟ้าคราม....
ผมไม่รู้ว่าผมคิดไปเองคนเดียวหรือเปล่าดูเหมือนไอ้แดนนี่มันไม่ค่อยชอบมิวกี้สักเท่าไหร่ทั้งที่เพิ่งเจอหน้ากัน แววตาที่มันมองเหมือนมันโกรธไม่พอใจมิวกี้มาสักสิบปีแถมยังมาพูดจาประชดประชันจนมิวกี้หน้าเสียหลังจากที่ไอ้แดนนี่มันพูดจบมิวกี้ก็เอาแต่นั่งก้มหน้านิ่งไม่พูดไม่จาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้จนผมอดสงสารไม่ได้ถึงแม้ว่าแม้สิ่งที่ไอ้แดนนี่มันพูดมันจะเป็นเรื่องจริงก็ตาม
"มิ้วจะไปบ้านโน้นกับพี่ก็รีบลุกสิ" พอผมพูดจบประโยคมิวกี้ก็เงยหน้าขึ้นมาทันทีพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส
"พี่ครามให้มิ้วไปด้วยจริงๆนะคะถ้างั้นพี่ครามรอมิ้วแป๊บนึงนะมิ้วขอเอาของขึ้นไปเก็บก่อน^^"มิวกี้ยิ้มด้วยความดีใจก่อนจะรีบวิ่งเอาหนังสือที่เธอกำลังนั่งอ่านอยู่ขึ้นไปเก็บบนห้อง
"สาวน้อยคนนี้ดูเธอน่ารักใสซื่อดีนะนี่สินะที่เป็นตัวแปรสำคัญอีกตัวนึงที่ทำให้เบ๊บย้ายไปอยู่ฝรั่งเศส" ไอ้แดนนี่มันเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่มิวกี้วิ่งเอาของขึ
