ฟ้าคราม....
"................"
"ขอโทษที่สวยเข้ามารบกวนนะคะคือสวยไม่เห็นมีใครอยู่ข้างล่างเลยก็เลยถือวิสาสะเดินขึ้นมา"
"......" เราสองคนจ้องตากันความรู้สึกหลากหลายมันประดังเข้ามาในหัวสมองของผมว่าผมควรจะทำยังไงจะเดินเข้าไปหาเธอหรือว่านั่งนิ่งๆ อยู่แบบนี้โดยที่ไม่ต้องพูดอะไรเลย
"สวยขอมันคืนได้มั้ยคะ"
"คืน??? อะไร"
"ตุ๊กตาสองตัวนั้นน่ะค่ะสวยขอคืนได้ไหม" สายตาของเธอมองมาที่ตุ๊กตาที่อยู่ในมือของผมด้วยแววตาเศร้าและแดงก่ำเหมือนเธอพึ่งผ่านการร้องไห้มาหมาดๆ
"อืมก็เอาไปสิมันของๆ เรานี่"
ข้าวสวยเดินเข้ามาในห้องช้าๆ เธอไม่สบตาผมเลยแม้แต่น้อยเธอเดินมาหยิบตุ๊กตาทั้งสองตัวออกไปจากมือของผม แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงกลับไม่ยอมปล่อยมันง่ายๆจนเธอเงยหน้าขึ้นมามองผม
"จะถอนหมั้นจริงๆ เหรอ"
"ค่ะ"
"จะไปเรียนต่อด้วยเหรอ"
"แม่บอกพี่ด้วยเหรอคะ"
"อืม"
"สวยคิดว่าถ้าสวยยังอยู่ที่นี่สวยคงตัดใจจากพี่ไม่ได้สักทีเพราะฉ
