และเมื่อทุกคนกลับไปหมดแล้ว ก็เป็นเวลาที่คีรินต้องพักผ่อน แต่คนที่ทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจอย่างเขา ก็ไม่ยอมนอนพักผ่อน ทั้งยังงอแงให้เธอไปนั่งเฝ้า พร้อมกับจับมือเธอไม่ยอมปล่อย
"พี่คีย์นอนได้แล้วค่ะ"
"พี่ยังไม่อยากนอนเลย พี่กลัวว่าตื่นมาจะไม่เจอไอริส"
"ริสบอกแล้วไงคะว่าจะอยู่เฝ้า ริสไม่ไปไหนหรอก พี่คีย์พักผ่อนนะคะ"
"เราดีกันแล้วใช่ไหม ไอริสยกโทษให้พี่แล้วหรือยัง"
"ริสยังไม่ได้บอกอะไรแบบนั้นเลยนะคะ แล้วนี่เราดีกันตอนไหน"
"ไอริส" เขาก็พูดพร้อมกับขยับตัวจะลงมาจากเตียง
"หยุดเลยนะ อย่าดื้อสิคะ"
"ก็พี่อยาก..."
Rrr Rrr Rrr
"สวัสดีค่ะคุณแม่"
(คุณเนตร : หนูไอริส พี่เขาเป็นยังไงบ้างลูก)
"ตอนนี้ฟื้นแล้วค่ะคุณแม่ เดี๋ยวริสขอเปิดกล้องนะคะ" เธอก็พูดพร้อมกับเปิดกล้องวิดีโอคอล ให้คุณเนตรได้เห็นลูกชายตัวดีของตัวเอง
"พ่อ, แม่"
(คุณณรงค์ : ไงไอ้เสือเป็นยังไงบ้าง พ่อกับแม่ตกใจกันแทบแย่)
(คุณเนตร :
